هر چه بیشتر زندگی میکنم و سالهای بیشتری را پشت سر میگذارم، نسبت به هر جدی نگری و جزمیتی بیشتر دچار تردید میشوم و در این جدی نگری و جزمیت، نه همیشه، بلکه غالبا پوششی از فریب و نیرنگ و ریا میبینم. آن چه در این جهان امروزی جایش خالی است، مهرورزی، نیک طبعی و شکیبایی است و آن چه دشمن ترین نسبت به این جهان مدرن است، اخلاقیات خشن و متعصبانه‌ای است که اکثریت نوع بشر را تحت عنوان اعمال قبیح و زشت محکوم میکند. در برابر جدی بودن، بهترین سلاح شوخ طبعی است. بیشتر سلاح‌ها و ابزارهای دیگر خود موجب عصبیت و فرقه گرایی خشک و جدی می‌شود. ‌ کتاب: گزیده آثار راسل @ketabbuz