بسم الله ⏰ 📚 🚨 آیا امام حسین(ع) را شیعیان کوفه کشتند؟! 📜 در این کتاب(کوفه) می خوانید مردم کوفه در زمان ورود (ع) و اقامت در آن شهر، شیعه و طرفدار آن حضرت نبودند. از زمان خلیفه دوم تا آن زمان(سال چهلم هجری) تقریباً بیست و پنج سال بود که مجاهدان اسلام در کوفه ی لشکرگاه آمد و رفت داشتند، و در زمان خلافت عمر و طبق دستور وی در آن سکنی گزیدند. ... ⛔️ مردم کوفه در زمان خلافت امیرالمومنین (ع) حتی بیست سال پس از آن، که (ع) در کربلا شهید شد، شیعه نبودند. این سران لشکر کوفه بودند که وقتی امام حسین(ع) در آخرین سخنانش خطاب به آنها فرمود: «ای پیروان خاندان ابی سفیان! اگر دین ندارید و از روز جزا نمی ترسید در امر دنیای خود باشید». علی هذا اینکه بعضی از نواصب و مفسدین و مغرضین در طول گفته اند: «حسین(ع) را شیعیان کوفه و پیروان پدرش علی کشتند»، سخنی نادرست و خلاف واقع و دست کم از بی اطلاعی آنها از واقعیت تاریخ است. آیا کسانی که علی (ع) را درست شناخته بودند و شیعه و پیرو او بودند، در مرتکب چنان جنایت بی نظیری شدند که روی تاریخ بشر را سیاه کرده است؟! آیا شمر و خولی و سنان و عمروبن الحجاج و عمر سعد شیعه بودند؟! آیا آنها که آب فرات را به روی فرزندان پیغمبر اکرم(ص) بستند، مردان و و جوانان آنها را به فجیع ترین وجه به قتل رساندند، زنان و دخترانشان را مانند اسیران ترک و دیلم(که در آن روز کافر بودند)، برای عبیدالله بن زیاد و یزیدبن معاویه، تبهکاران تاریخ، به بردند، شیعه و حتی مسلمان بودند، و از عذاب الهی و کیفرِ روزِ بازخواست، واهمه داشتند؟! 🔰 همان ها بودند که پس از واقعه جانسوز کربلا، از کوتاهی که در یاری فرزند پیغمبر (ص) نموده بودند، پشیمان شدند و به عنوان قیام کردند و تا آخرین نفر هم کشته شدند یا به مختار پیوستند تا روز قیامت نزد پیغمبر اکرم (ص) روسیاه نباشند. آنها فقط چهار هزار نفر بودند. 🔻کوفه پس از واقعه کربلا رفته رفته شیعه شد و جمع قابل توجهی از مردم آن را، شیعه تشکیل می داد که پاسدار حریم تشیع و طرفداری از اهل بیت عصمت(ع) بودند؛ این هم به چند علت بود: 1⃣ اول اینکه آنها به مرور ایام، پشیمان از عدم یاری امیرالمومنین (ع) شدند که نتیجه ی آن مظلومیت علی(ع)، آن پیشوای عادل بود. 2⃣ دوم واقعه ی کربلا آنها را از خواب بیدار کرد و از کوتاهی در آن باره به خود آمدند. 3⃣ سوم وجود مراقد شهدای کربلا و امیرالمومنین (ع) که آنها را به آن برگزیدگان خدا می کشاند باعث آن و شد. 📔 برشی از مقدمه ی کتاب « و نقش آن در قرون نخستین اسلامی» ✍ نوشته دکتر محمدحسین رجبی دوانی