بیداری طلاب
♨️کانال روزنه منتشر کرد 🔻🔻🔻 نشست اساتید؛ بدیل یا بدل ۱ 💥اختصاصی/پست ویژه 🔹پس از ناتمام ماندن طرح اصلاحات حوزه در سال 1328 توسط امام خمینی و جمعی از فضلای حوزه قم (از جمله آیات سید احمد شبیری زنجانی، مرتضی حائری، باقر سلطانی)، تا مدتها بحث تحول در ساختار مدیریتی و آموزشی حوزه علمیه قم متوقف ماند. گرچه مدتی بعد به اصرار شخص آیت‌الله بروجردی، اطرافیان وی که پیشتر موجب شکست اصلاحات شده بودند مجبور به اعمال تغییراتی در وضعیت نهاد روحانیت شدند اما هرگز آن هسته اولیه از فضلای قم، در گرد این تحولات موردی (از جمله سلسله مراتب پرداخت شهریه بر اساس امتحانات علمی) جمع نشدند و نهاد روحانیت از یک تحول بنیادین عقب نگه داشته شد.(ن.ک: صحیفه امام، ج1، ص 28 به بعد؛ نقد عمر، صص 106-102؛ مفاخر اسلام، ج 13، ص 20 به بعد) 🔸 در نتیجه جمع محدودی از اطرافیان آیت‌الله بروجردی، دو نسل از فضلای حوزه علمیه قم، و از عرصه‌های مدیریتی و سیاستگذاری حوزه حذف شدند که در نسل نخست می‌توان به امام و مرحوم حائری اشاره کرد و در نسل دوم از تحول خواهان، بزرگانی مانند مطهری و بهشتی قابل ذکرند. این دو آنچنان از سرکوب تحول‌خواهی ضربه خوردند که یکی ره تهران و دانشگاه را پیش گرفت و دیگری به فکر خدمت در خارج از ایران افتاد و راهی آلمان شد. 🔹بعد از ارتحال آیت‌الله العظمی بروجردی (فقیه جهان‌اندیش و تحول‌خواه که در حصر برخی متحجرین قرار داشت)، برای ایجاد ساختارهای تحول‌خواهانه حوزوی در سطح اساتید طراز اول قم روزنه امیدی گشوده شد. تشکیل گروه مخفی یازده نفره به ایجاد تشکیلاتی قویم و روزآمد منجر شد که به فاصله مدتی کوتاهی، عالی‌ترین اساتید حوزه را در خود جمع کرد و به حق عصاره حوزه قم قلمداد شد. 🔸جایگاه ویژه موجب شد که از یک سو در تحول ساختار مدیریتی و آموزشی حوزه قدم بردارد و از دیگر سو، به ابعاد سیاسی و مبارزاتی حوزه نیز انسجام بخشد. تجربه موفق این تشکیلات در دهه پنجاه، موقعیت ممتازی را فراهم آورد که تا کنون باقی و برقرار مانده است. گرچه به فراخور شرایط و اقتضائات خاص و تلاش ناکام برخی از درون و بیرون، موجب شدت و ضعف نقش آفرینی این تشکیلات حوزوی در دهه اخیر گردید اما همچنان مردم، سیاسیون ارشد و حوزویان ایرانی، جامعه مدرسین را به عنوان قدیمی‌ترین، معتبرترین و کارآمدترین تشکیلات حوزوی می‌شناسند. 🔹اعلان عدم صلاحیت مرجعیت آقای شریعتمداری پس از کشف همراهی با کودتای نوژه، آنقدر اهمیت داشت که در منشور روحانیت امام به عنوان یکی از خدمات ماندگار این تشکیلات بدان اشاره شده است. کاری که بعداً با اعلان عدم صلاحیت مرجعیت آقای صانعی در دهه هشتاد تکرار شد. اعلان لیست مراجع جائزالتقلید بعد از ارتحال آیت‌الله‌العظمی اراکی در پائیز 73، از جمله اقدامات تاریخی جامعه مدرسین در پیشگیری از تکثر و تضعیف نهاد مرجعیت شیعی در حوزه قم بود که کارکرد این تشکل حوزوی را صدچندان کرد. 🔸بعد از این دوره، دشمنی‌های دیرینه با این نهاد اصیل شدت بیشتری یافت؛ گذشته از تضعیف کلامی (از محافل رسانه‌ای و سیاسی گرفته تا برخی محافل درون حوزوی)، اقداماتی عملی برای محدودسازی اقتدار حوزوی جامعه مدرسین پی‌ریزی شد. تشکیل مجمع محققین و مدرسین در فضای دولت اصلاحات، برجسته‌ترین اقدام سازمان‌یافته در جهت تضعیف جامعه مدرسین بود که با توجه به خاستگاه سیاسی صرف و ضعف شدید بنیه علمی بنیان‌گذاران آن، نتوانست در بدنه حوزه راهی باز کند و در حد یک حزب سیاسی کوچک یا یک تشکل صنفی کم‌اثر، ادامه حیات داد تا آنکه با نقش‌آفرینی آشکار در ماجرای ، عملاً آخرین میخ برتابوت این گروه کوبیده شد.  🔸به موازات شکست پروژه مجمع محققین، پروژه دیگری در قم تدارک یافت که اینبار ظاهراً با خاستگاه کاملاً حوزوی و با شعار پیگیری مطالبات معیشتی و صنفی اساتید حوزه قم ایجاد شده بود. این تشکیلات نوپدید که افراد مختلفی خود را مؤسس آن معرفی کرده‌اند، بعد از مدتی با عنوان خود را معرفی نمود و با توزیع مبالغی پول به صورت ماهیانه، کار خود را در دل حوزه توسعه داد. با گذشت پانزده سال از تشکیل این مجموعه صنفی، حالا زمزمه‌هایی مبنی بر سیاستگذاری کلان برای حوزه و اظهارنظر پیرامون مناسبات حوزه و نظام اسلامی و مسئله آینده مرجعیت شیعه، از برخی سران و اعضای ارشد  به گوش می‌رسد. 🔹ورود زودهنگام برخی اعضای ارشد به عرصه (با ، پخش مبالغی به نام افراد خاص، تأسیس دفتر، ایجاد سامانه دریافت وجوهات و پاسخ به استفتائات) نیز مزید بر علت شده و گمانه‌های پیش‌گفته مبنی بر تلاش این تشکل برای ایفای نقل برای جامعه مدرسین را به واقعیت نزدیک‌تر ساخت. ادامه👇 @khabarehowzeh
1 مشاهده