سلام و احترام خدمت آقای علی هاتفی، کارگردان نمایش اوسعلی می‌میرد در این زمانه مذهبی بودن افتخار است، ولی متاسفانه من آن‌طور که شما فکر می‌کنید مذهبی نیستم. ابتدا آش لودگی با چاشنی تمسخر به‌قدری شور بود که حال بدی داشتم. آن حالت تضرعی که بازیگران در نماز به خود گرفته بودند، با آن صدایی که برای مناجات با خدا پخش می‌شد هم‌خوانی نداشت. این چند نفر از بزرگان قلم و افراد فرهیخته‌ی این شهر را معرفی کنید تا بدون حضور شما و رودربایستی‌های دوستانه و فضای هنری، نظرشان را جویا شوم. این روحانی به‌روز که این قسمت از تئاتر را مهر تایید زدند را نیز می‌خواهم ببینم و با ایشان صحبت کنم. در این نمایش به جای جلوه‌های ویژه، نورپردازی، دکوراسیون مناسب یا حداقل دیالوگ‌های طنز فاخر و حرکات طنز عرف‌پسند، صرفا سعی کردند با شکلک و زبان درآوردن که برای کودکان نیز بدآموزی داشت، مخاطب را بخندانند. به نظر من، اسم این هنر، تئاتر نیست. از دو سال پیش که جشنواره تئاتر ایثار و سال گذشته که جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در شهرمان برگزار شد، مردم شهر دیدند چقدر تئاتر در شهر ما علارغم هنرمندان خوب، برخی نگاه‌ها، سطح تئاتر شهر را پایین نگه داشته است و البته نیاز به پیشرفت دارد. بنده قصد جسارت به کسی ندارم اگر هم به عنوان یک مخاطب عادی انتقادی می‌کنم فقط ترقی و پیشرفت هنرمندان و بچه‌های شهرمان را می‌خواهم که دارای پتانسیل زیادی در عرصه هنر هستند. فقط نیاز به آموزش بیشتری دارند که در این زمینه مسئولین باید همت کنند و سرمایه‌گذاری کنند. به امید موفقیت و افتخارآفرینی هنرمندان شهرمان.🙏 •┈•••═❁♡ا🇮🇷ا♡❁═•••┈• ✅@KhabarogArdakan ✾گلچین اخبار اردکان|میبد✾