.
امام صادق عليه السلام فـرمـودنـد:
ما امَنَ بِاللّهَ وَلابِمُحَمَّدٍ وَلابِعَلىٍّ مَنْ اِذا اَتاهُ اَخُوهُ الْمُؤْمِنُ فِى حاجَةٍ لَمْ يَضْحَكْ فِى وَجْهِهِ، فَاِنْ كانَتْ حاجَتُهُ عِنْدَهُ سارَعَ اِلى قَضائِها وَاِنْ لَمْ يَكُنْ عِنْدَهُ تَكَلَّفَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِهِ حَتَّى يَقْضِيَها لَهُ، فَاِذا كانَ بِخِلافِ ما وَصَفْتُهُ فَلاوِلايَةَ بَيْنَنا وَبَيْنَهُ.
به خدا و پيامبر و امیدالمومنین، ايمان نياورده كسى كه وقتى برادر مؤمنش نيازش را پيش او مطرح مى كند با خوشرویى برخورد نكند، پس در صورتي كه قدرت داشت نياز او را بر طرف مى كند و اگر خودش نتوانست با كمك ديگرى اقـدام مى كند تا بر طرف نمايد، اگر مؤمنى چنين عمل ننمايد بنا بر اين ولايتى بين ما اهل بيت و او نخواهـد بود.
بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۱۷۶
✍️ خبر و تحلیل سیاسی:
@khabarvatahlilesiasi