کاش این بار آن که در را به رویم می‌گشاید، تو باشی زهرای من، نه جای خالیت... کاش این بار آن که صدایم می‌کند، تو باشی آرام جانم، نه یک دنیا غربت... کاش این بار آن که درد دل می‌کنم برایش، تو باشی عروس خانه ام،نه چاه تنهای مدینه... کاش این بار آن که موی زینب را شانه می‌کند گلوی حسین را می‌بوسد و دست حسن را می‌گیرد تو باشی همسر مهربانم... کاش تنهایم نمی‌گذاشتی!!