#یک_فنجان_تفکر ☕️ دنیای مجازی با همه خوبی‌هایش، گمان می‌کنم چیزهای زیادی از ما گرفته است. تصور کنید عزیزی از دوستانمان بیمار است. قبل‌‌تر از این، زنگ می‌زدیم حالش را بپرسیم‌. قبل‌‌ترش به دیدنش می‌رفتیم. در آغوش می‌کشیدیمش، چشم در چشم و نگاه در نگاه ابراز عشق می‌کردیم. چراغانی‌ها و شب‌نشینی‌ها را داشتیم. اگر نیم روزی می‌گذشت در خانه همسایه باز نمی‌شد، درش را می‌زدیم و خبر می‌گرفتیم. اگر نان می‌گرفتیم یک نان تازه هم به همسایه می‌دادیم.... حالا برای حال و احوال، پیامک می‌دهیم. تبریک تولد را استوری می کنیم. از آن بدتر، اگر از شرایط اجتماعی و جامعه راضی نیستیم، اگر حرفی برای گفتن داریم، در فضای مجازی، به چند مقاله و پست و نهایتا طنز، بسنده می‌کنیم و تمام! دلمان خنک می‌شود!! « #دنیای_مجازی» نه نان سنگک تازه ای‌ست که به همسایه می‌دهیم، نه آغوش محبتی ست که به دوست و نه فریادی که حق بگیرد. فقط دنیای مجاز است از دنیای واقعی، همین!!!!!!