ﺷﮑﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﮐﺮﺩ
۱. ﺷﮏ ﺑﻌﺪﺍﺯﻣﺤﻞ، ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺭﮐﻮﻉ، ﺷﮏ ﺩﺭ ﺣﻤﺪ ﻭ ﺳﻮﺭﻩ ﮐﻨﺪ.
۲. ﺷﮏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻠﺎﻡ.
۳. ﺷﮏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ.
۴. ﺷﮏ ﮐﺜﻴﺮ ﺍﻟﺸﮏ ﻳﻌﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
۵. ﺷﮏ ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﻣﺄﻣﻮﻡ.
۶. ﺷﮏ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﯼ ﻣﺴﺘﺤﺒﯽ.
ﺗﻮﺟﻪ:
ﺍﮔﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺷﮏ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻳﺶ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﻧﻪ، ﺑﻪ ﺷﮏ ﺧﻮﺩ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﮑﻨﺪ؛ (ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ ﺷﮏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ).
ﮐﺜﻴﺮﺍﻟﺸﮏ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﮏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻄﻠﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ، ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻓﺮﻗﯽ ﺑﻴﻦ ﺭﮐﻌﺘﻬﺎ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺎﺷﺪ (ﻣﺜﻠﺎً ﺍﮔﺮ ﺷﮏ ﮐﻨﺪ ﺳﺠﺪﻩ ﻳﺎ ﺭﮐﻮﻉ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻳﺎ ﻧﻪ، ﺑﻨﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺁﻥ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺷﮏ ﮐﻨﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﺭﺍ ﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻳﺎ ﺳﻪ ﺭﮐﻌﺖ ﺑﻨﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ).
ﺷﮏ ﺩﺭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻧﺎﻓﻠﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﮑﻢ ﺷﮏ ﺩﺭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻧﻤﺎﺯ ﻓﺮﻳﻀﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻳﻌﻨﯽ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺁﻥ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﻥ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ (ﻣﺜﻠﺎً ﺍﮔﺮ ﺷﮏ ﺩﺭ ﺣﻤﺪ ﻳﺎ ﺭﮐﻮﻉ ﮐﻨﺪ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺁﻥ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺁﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﮑﻨﺪ).