بسم الله الرحمن الرحیم آخر من کجا و شهدا کجا !خجالت میکشم بخواهم مثل شهدا وصیت کنم‌.من ریزه خوار سفرۀ آنان هم نیستم . شهید ،شهادت را به چنگ می آورد . راه درازی راطی می‌کند تا به آن مقام می رسد ؛ اما من چه ؟! سیاهی گناه چهره ام را پوشانده و تنم را لخت و کسل کرده . حرکت جوهرۀ اصلی انسان است و گناه ، زنجیر . من سکون را دوست ندارم . عادت به سکون بلای بزرگ پیروان حق است . سکونم مرا بیچاره کرده . در این حرکت عالم به سمت معبود حقیقی دست و پایم اسیر خود کرده . ( قسمتی از وصیت نامه شهید عباس دانشگر) #کانون شهید عباس دانشگر بابل