بسم‌الله الرّحمن الرّحیم (السّلام علیک یامولا یا حضرت امام جعفر صادق) شرار زهر کین آتش زده بر جسم وجان یارب فتادم در کنار حجره بی‌ تاب و توان یارب نمانده برتنم جز استخوان چون مادرم زهرا شدم بشکسته بال وپر چومادرقدکمان یارب از آن ساعت که آتش زد عدو برخانه می گریم به یاد آن در و دیوار شد اشکم روان یارب مرا دنبال مرکب تا که بردند سوی جلّادان به یاد عمّه ام جاری شد اشک ازدیدگان یارب کشید سجّاده را از زیر پایم دشمن ظالم که از جور بنی العبِّاس بسی دارم فغان یارب چه گویم از جفای ظالمین و قوم بد اندیش که دارم چون سه ساله بر کف پایم نشان یارب شبی که دشمنان بستند دستم راشدم گریان به یاد عابد بیمار و از جور زمان یارب دمی که می کشید خصم لعین تیغ جفا بودم به یاد روز عاشورا و گلهای خزان یارب چو می بردند به مقتل دشمنان دین مرا هر دم دلم درکربلا بود وجفای ظالمان یارب عطش آتش زدی از زهر کین بر قلب محزونم به یاد جدّ عطشانم روم از این جهان یارب اگر آتش زند زهر جفا برجسم و جان  من نمودآسوده ام گشتم روان سوی جنان یارب کنار تربتش گریان بگفتا ذاکر عاصی ببخشایم به حقِ صادق و این آستان یارب ملتمس دعا  امیر محمودی               (ذاکر اردهالی)