🪴 درباره‌ی گیاهی به رنگ مغزپسته‌ای 🔸می‌خواهیم ببینیم زن با کلمه‌ها چه می‌کند. یک‌ مادر ساعت‌های متمادی در طول روز با کودکش حرف می‌زند. تا چند ماه اول رد شود و بچه زبان باز کند، مادر هزاران‌هزار بار خستگی‌ناپذیر و مشتاق و منتظر تکرار می‌کند: «بگو مامان! ما ما ن!» او برای قربان‌صدقه‌رفتن هزار کلمه دارد! القاب متعددی را کنار نام فرزندش می‌گذارد: «شیرینم! عسلم! ستاره‌ی من! عمر مامان! نور چشمم! چراغ دلم!» حتی مادری را دیدم که دخترش را «سیب‌چه» صدا می‌زد و وقتی محبتش بالا می‌گرفت، به او می‌گفت: «قلمه‌ی قلبم!» اهل‌فن به این ویژگی درخشان می‌گویند: «واژه‌سازی» که در ادامه درباره‌اش خواهیم گفت. 🔸حالا اگر مادر در انتخاب کلماتش بی‌حواسی کند، چه؟ اگر زبان مادری و پس از آن، زبان ملی برای او مسئله و دغدغه نباشد، چه؟ به‌عنوان مثال، وقتی کودک می‌پرسد: «می‌شود تلویزیون ببینم؟» مادر بگوید: «اکی!» یا وقتی می‌خواهد شلوارک را با کاپشن بپوشد، برآشوبد که «این استایل اصلاً خوب نیست!» یا زمانی که کودک برای بار هزارم شکلات می‌خواهد، مادر پاسخ دهد: «روی نِروِ من راه نرو!» این بی‌سلیقگی در انتخاب کلمات، منحصر به رابطه‌ی مادر با کودک نیست. پدر خانه از راه برسد و بگوید: «مژده بدهید که بالاخره کارم را پروموت کردم!» مادر هم جلوی طوطی کوچک خانه بگوید: «پس برویم از آف هایپر استفاده کنیم. برندهایشان خوب است. کافی هم بخریم که کافئین‌لازمم!» متن کامل این یادداشت را از لینک زیر بخوانید: https://farsi.khamenei.ir/others-note?id=49076 🌱 @Khamenei_Reyhaneh