تحلیل و تبیین
🔹در معرفی کتاب 📚 فاصله گرفتن از تاریخ نگاری شعاری در ایستگاه خیابان روزولت 🔹از منظرهای مختلفی می‌توان به کتاب "ایستگاه خیابان روزولت" توجه کرد. اولاً این کتاب از تاریخ‌نگاری شعاری فاصله گرفته است. این یکی از امتیازات مثبت این کتاب است که تلاش کرده یک روایت عالمانه و غیر سوگیرانه و غیر شعاری را از یک اتفاق تاریخی ارائه دهد. واژه‌ها و فریادهای شعاری در این کتاب کمتر دیده می‌شوند و اتفاقاً تلاش شده روایت‌های متعدد و مستند را ارائه دهد. این ویژگی مخاطب را مجاب می‌کند که این روایت را هم حداقل بشنود. 🔹به‌عنوان مثال روایتی که این کتاب از تسخیر سفارت آمریکا در ۲۵ بهمن، تسخیر اول، مطرح می‌کند کار جدیدی است. نویسنده این احتمال را مطرح می‌کند که ممکن است سه گروه در این موضوع دخیل بوده باشند. این احتمال در آثار دیگر دیده نمی‌شود. به‌صورت متعارف گفته می‌شود که چریک‌های فدایی خلق این کار را انجام دادند؛ اما پژوهشگر در این کتاب تلاش کرده که روایت‌های دیگری را هم بیاورد که اتفاقا روایت‌های دقیق و کمترشنیده‌شده‌ای هستند. بنابراین اولین ویژگی کتاب بیان مستند، علمی و غیر شعاری و پرداختن به اضلاعی از این اتفاق خاص است که کمتر به آنها پرداخته شده و کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. 🔹نکته دیگری که این کتاب را کمی از کتاب‌های دیگر در این حوزه متفاوت می‌کند، این است که برخلاف سایر کتاب‌هایی که در این حوزه تابه‌حال تولید شده، مثل کتاب «تسخیر» نوشته خانم ابتکار یا «ایران و ایالات متحده» نوشته آقای موسویان، روایت این کتاب به دنبال رفع سوء تفاهم نیست. تمرکز کتاب‌هایی که مطرح شد، بیشتر به رفع سوء تفاهم و اتفاقی جلوه دادن تسخیر است. اما این کتاب اصلا این مسیر را دنبال نکرده است. کتاب ایستگاه خیابان روزولت به دنبال یک روایت کامل و دقیق از ماجرا است و چیزی را پنهان نمی‌کند. 🖼 پرونده کتاب ایستگاه خیابان روزولت 🔍متن کامل را از اینجا بخوانید https://khl.ink/f/58153