چرا حسین همدانی؟! ♦️حسین بن علی (علیه السلام) را لشکر یزید با قساوت تمام در کربلا به شهادت رسانده بودند. با این وجود، یزید چرا باید در شام، با چوب خیزران بر لب و دندان مبارک حضرت بکوبد و اهانت روا دارد؟! 🔹در روح پلید یزید، عقده ای فرو خفته زبانه می کشید که او را به این فرومایگی وا می داشت. کینه ای عمیق، از ابوسفیان به معاویه و از او به یزید، به ارث رسیده بود؛ کینه ای که ضربات کمر شکن امیر مومنان (ع) در بدر و احد و خیبر بر دل مشرکان و منافقان گذاشته بود. ♦️اما حالا بعد از چهارده قرن، نام چه کسی به احترام و تکریم سر زبان هاست و دلبری می کند؟ و چه کسی، نامی از او نمانده مگر به ننگ؟ تعجب ندارد که سر دسته سر شکسته فتنه سبز، به سردار شهید حسین همدانی اهانت روا دارد. 🔹او صرفا عقده ناگشوده آمریکا و اسرائیل را بر زبان جاری ساخته و متن دیکته شده را باز نویسی کرده است؛ عقده شکست در تهران 1388 و دمشق 1391. ♦️ده سال قبل، وقتی دمشق، تحت محاصره گروه های تروریست تکفیری قرار گرفت، آمریکا و اسرائیل خیال می کردند راهبرد جنگ جهانی سوم برای در هم شکستن جبهه مقاومت، در حال نتیجه دادن است. حداکثر تا چند هفته دیگر، دمشق سقوط می کرد و از آنجا می شد حزب الله لبنان را زیر ضرب گرفت. 🔹عراق با پیشروی برق آسای داعش دست به گریبان بود. و در ایران، دولتی غربگرا و منفعل، از موضع ضعف با آمریکا و اروپا مذاکره می کرد. ♦️تروریست ها در سوریه تا چند صد متری حرم حضرت زینب (س) پیش تاخته بودند و دولت سوریه هم ناتوان از مقاومت نشان می داد. کار، تمام می نمود. سقوط دمشق تا چند صباح دیگر، می توانست خواب به تاخیر افتاده آمریکا و اسرائیل را تعبیر کند... 🔹اما همه چیدمان نقشه آمریکا و اسرائیل را یک اَبَر مجاهد پیش تاخته، به همراه همرزمان جانفشانش، به هم ریختند: سردار حسین همدانی. ♦️آتشی که حسین همدانی و قاسم سلیمانی و هزاران رزمنده گمنام به جان آمریکا و اسرائیل انداختند، خاموش شدنی نیست. حالا جبهه مقاومت در منطقه سیادت پیدا کرده و آمریکا و صهیونیسم، شکستی بی سابقه در طول هفت دهه پس از جنگ جهانی دوم را به جان خریده اند؛ شکستی به غایت تحقیر آمیز. 🔹حق بدهید که کاخ نشینان واشنگتن و تل آویو و لندن، عقده حسین همدانی و قاسم سلیمانی را بر دل داشته باشند و به واسطه پادوهایی مانند میر حسین موسوی عقده گشایی کنند. ♦️اگر جانشینان یزید بعد از چهارده قرن، همچنان دنبال عقده گشایی علیه حرم بی بی زینب (س) بودند، طبیعی است که کینه حسین همدانی ها را به دل و زبان داشته باشند. اما اگر یزیدیان از آن خبط بزرگ، طرفی نبستند و جز نکبت و ننگ نصیب شان نشد، سرنوشت بهتری در انتظار وارثان آنها نیست.