#خاطره_بازی روزهای سرد سال 66بود ومن 4سال بیشتر نداشتم .اما خوب همه چیو بخاطر دارم،یه روز ظهر بعداز نهار همه خوابیدن،قبلش بگم که یه آش ترخینه ی داغ واقعا خواب و به چشمها هدایت میکرد،اما انگار به من که کوچیکترین عضو بودم اثری نداشت،آروم از اتاق رفتم بیرون،یه دختر بچه با یه پیراهن چین دار گلی،وموهای کوتاه مصری،پدر بزرگ ومادربزرگم باما زندگی میکردن ،پله هارو بالارفتم،دراتاق پدر بزرگمو آروم باز کردم،دیدم پشتشو به بخاری نفتی اتاقش کرده و عمیق خوابه،نگاهی تواتاقش چرخوندم،چشمم به✂️ قیچی استیل قدیمی تواتاقش افتاد،باذوق رفتم برداشتم،نمیدونم چرا اماتنها فکری که به ذهنم رسید 🤔🙄🙄یک چیز بود،آروم رفتم روبه روی پدر بزرگم روپاهام دوزانو نشستم،پدربزرگم ریش سفید بلندی داشت،🎅آروم قیچی رو سمتش بردم،😂😂😂😂ویه دسته از ریشش رو به آرومی تو دستم گرفتم،خخخخ 😂😂😂واقعا کوتاه کردمو محکم مورو تودستم گرفته بودم،😂😂😂از صدای قیچی پدر بزرگم بیدار شد،فقط چشمش به من اقتاد که درنزدیکترین فاصله از صورتش بودم،حتی نمیدونستم که باید فرار کنم😂😂😂😂😂پدربزرگم بلند شد،دیگه فهمید چه فاجعه ایی رخ داده،امااااا از بس مهربون بود منو تو بغلش گرفت،منو بوسید از یخدان «صندوق چوبی بزرگ» گوشه اتاقش یه شکلات درآورد به من داد بهم گفت دیگه قیچی دستم نگیرمو کار بد نکنم،ایشون همون لحظه شرو به تراشیدن کامل ریش کردن،اما حاضر نشد منو دعوام کنه... درود به تمامه انسانهای بزرگ که یادشون تاابد زینته خاطراتمونه م،پ از کرمانشاه #ارسالی @khandehpak ┄┄┅┅✿🍃❀💞❀🍃✿┅┅┄