#پیام_مخاطبین ٧ سال از ازدواجم میگذره و یک گل پسر ۵ ساله دارم. زندگی را خیلی سخت گرفتم، شاید هم سخت میگذشت. حاملگی عالی، اما پر از اتفاقات ناگوار وسخت.... زایمان به شدت سخت، ولی شیردهی عالی، اما پر از اتفاقات جانسوز.... و دخالت های شدید دیگران در امر تربیت، باعث شده بود تحت هیچ شرایطی حاضر به آوردن فرزند دوم نباشم. 😭 (کاملا مخالف خواسته درونی ام) همسر بیچاره ام هم میگفت وقتی تو راضی نباشی منم نمیخوام. اما یک دفعه با بزرگ شدن فرزندم و دیدن تنهایی های بی امانش، نهیب های تازه ای وجودم را می‌لرزاند اما من محکم ایستادم. یک روز احساس کردم دریچه اجابت دعا به روی من بسته شده انگار در گرفتاری تصمیماتم غرق شدم اما باز محکم بودم... دلایل عقلی فراوانی داشتم بیشتر از هر چیز دخالت دیگران و نداشتن زندگی مستقل آزارم میداد. درس خواندن را ادامه دادم. کم کم داشتم پشیمان میشدم اما به رو نمی آوردم. چقدر حس پدر شدن دوباره را در همسرم کشتم😭 به یاد غربت امام زمانم اشکم جاری شد. با خودم فکر کردم که من برای حضرت مهدی کاری نکردم. حتی کوچک ترینش که وظیفه ام بود. خودم را مقابل حضرت مجسم میکردم و دلایل خودم.. واقعاً خجالت میکشیدم... مدتی است برای بارداری دوم اقدام میکنم و همه اش از خداوند میخواهم مرا به عقوبت کارهایم گرفتار نکند. به این نتیجه رسیدم برای فرزندآوری لازم نیست همه شرایط زندگی رو به راه باشه بلکه این با اومدن بچه هاست که زندگی خوب و ایده آل میشه. اما متاسفانه ما همیشه برعکس به این قضیه نگاه میکردیم و همین باعث عقب افتادنمون شد. اربعین، کربلا برای همدرد هام دعا کردم و هم برای قبولی توبه و هم برای هدیه الهی التماس ‌ دعا کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1