توسل جویی به ام البنین آداب سفره‌اندازی و توسل به ام البنین انداختن سفرۀ ام‌البنین معمولاً زمان معین و مشخصی ندارد و آن را در هر روز از سال و در هر موقع از روز می‌توان انداخت. سفرۀ ام‌البنین را که یک سفرۀ پارچه‌ای سفید است، در میان اتاقی در خانه می‌گسترند و اسباب و خوراکیها را روی آن می‌چینند. از آداب سفره، نماز و دعا ست. نماز سفره، دو رکعت نماز حاجت است که آن را صاحب سفره و زنانی که حاجت و نیازی دارند، روی سجاده و در پای سفره می‌خوانند. زنان به هنگام نیت کردن، حضرت فاطمۀ ام‌البنین را به دستهای بریدۀ فرزندش ابوالفضل قسم می‌دهند که حاجتشان را برآورده کند. در برخی از مناطق ایران، پیش از خواندن نماز ام‌البنین، دو رکعت نماز هم به نام حضرت ابوالفضل، باب‌الحوائج، می‌خوانند و حاجت‌خواهی می‌کنند. پس از پایان نماز، دعای توسل می‌خوانند. آن‌گاه صدبار به شمار دانه‌های تسبیح این اوراد را کـه مخصوص سفـرۀ ابوالفضل است می‌خوانند: ای ماه بنی‌هاشم، خورشید لقا عباس / ای نور دل حیدر، شمع شهدا عباس / / از رنج و غم و محنت، ما روبه تو آوردیم / دست من محزون‌گیر، از بهر خدا عباس. دعا و اوراد سفره را معمولاً ملا یا روضه‌خوان زن می‌خواند و بانوان پای سفره پس از او تکرار می‌کنند. سرانجام، حاضران در مجلس خوردن خوراکیهای سفره را آغاز می‌کنند. سفرۀ ام‌البنین اختصاص به بانوان دارد #سفره_ام_البنین