ما حوزویان گاهی در نسبت با حاکمیت، به‏ گونه‏ ای رفتار می‏کنیم که گویا قرار بر این است که مسئولان، باید کار کنند و ما از کار آنان غلط بگیریم و ضمن اعتراض به عملکرد ایشان، آزادگی و استقلال نهاد حوزه و روحانیت از حکومت را به همگان اثبات نمائیم. گویا هیچ وظیفه اثباتی نداریم و شأن ما، صرفاً شأن نفی و انتقاد است. اگر ما حوزویان، افق‏های حرکت شیعه در جهان معاصر را ترسیم نکنیم و در جایگاه رهبران این حرکت تاریخی قرار نگیریم، چگونه به خود حق می‏دهیم به دیگران اعتراض کنیم و عملکرد غیردینی‏ شان را تخطئه نماییم؟ آیا مسئولان و دانشگاهیان باید مبانی تمدن نوین اسلامی را بر اساس آموزه‏های دینی پی‏ ریزی کنند؟ آیا برای ما حوزویان، حضور اجتماعی و فعالیت سیاسی در موسم انتخابات، تنها به این است که به ستادی متصل شویم و برای نامزدی تبلیغ کنیم؟ در این باره نظرات تان را با ما در میان بگذارید و این پیام را منتشر کنید تا اشخاص دیگر به این نظر سنجی وارد شوند، و جامعه آماری بالا برود. نظرات در کانال منتشر میشود. یادداشت و نظرات خودتان را به آیدی @mirzakazemi و @gohari_67 ارسال کنید 📢 لطفا رسانه ما باشید _ 🖇کانال نشریه عهد 🔰 __ https://eitaa.com/joinchat/3229286474Cc283d72f64