مرد رو به عبدالله برگشت و گفت: «و اما من! هرگز برای امام خویش تکلیف معین نمی‌کنم، که تکلیف خود را از حسین می‌پرسم. و من حسین را نه فقط برای خلافت، که برای هدایت می‌خواهم. و من... حسین را برای دنیای خویش نمی‌خواهم، که دنیای خویش را برای حسین می‌خواهم. آیا بعد از حسین کسی را می‌شناسی که من جانم را فدایش کنم؟» و رفت. عبدالله مات ماند. وقتی مرد دور شد، عبدالله لحظه‌ای به خود آمد. برگشت و اسب خویش را آورد و مرد را صدا زد: «صبر کن، تنها و بی‌مرکب هرگز به کوفه نمی‌رسی! برشی از کتاب نامیرا نوشته ی صادق کرمیار #معرفی_کتاب ☑️نشانی سازمان مدارس الگوی صالح استان خوزستان در پیام رسان های ایرانی🇮🇷 ایتا/بله/روبیکا ↩ نشانی کانال: @khanevaderahian #با_ما_همراه_باشید🇮🇷✌