« شکستن » همیشه ضربه ها به زخم ها منتهی نمی شود همانگونه که اگر به یک گوی بلورین هرچند بزرگ ضربه بزنی به یک باره تمام آن خرد می شود زهرا (س) گوی بلورین علی (ع) بود شاید سگ ها و گرگ ها روز و شب به او زخم میزدند اما کسی نمیتوانست او را بشکند او تکیه گاهی بود که هرگز شکسته نمی شد این « هرگز » زمانی که فاطمه به زمین افتاد نقض شد علی از درون شکست و تکه های وجودش در چاه های بی انتهای مدینه رها شد! _ از منی که خیلی چیزها نمیدانم _ به تویی که خیلی شکسته ای!