🔸و اكْفِنى شَرَّ الشَّيطانِ وَ شَرَّ السُلْطانِ وَ سَيِّئاتِ عَمَلى؛ ميان بدى شيطان، كه اغواء و زينت است و بدى سلطان كه پوك كردن و در تاريكى نگه داشتن است «1» و پراكنده كردن است و بدى‏‌هاى خودم كه اين زينت‏ها را پذيرفتن و به اين كم‏‌ها قانع شدن است، رابطه‌‏هايى مطرح مى‏شود. چون اين ما هستيم و اين بدى‏‌هاى ماست و كوتاهى‌‏هاى ماست كه ما را نفوذ پذير سلطان و شيطان مى‌‏سازد. و در اين بينش، ستمكش، ستمگر را مى‏‌پرورد و هر دو در عذاب شريكند، كه در جرم شريك بوده‌‏اند. «انهم فى العذاب مشتركون. زخرف، 39.» ______________________________ (1)- یخرجونهم من النور. بقره، 252. فاستخف قومه فاطاعوه. زخرف، 54. جعل اهلها شيعا. قصص، 4. 📕 بشنو از نى، ص: 127