✅چه کسی در سوریه به دنبال جنگ بود؟ 🔹امروز وعده دادیم که به بهانه 28 مرداد و شهادت جمعی از مستشاران کشورمان در حلب، به یک شبهه رایج پاسخ دهیم که برخی ادعا دارند این ایران بود که در ابتدای بحران با حمایت خود از اسد باعث شروع جنگ شد. حال برای رد این حرف خوب است به چند فکت از وقایع ابتدای بحران بپردازیم. 🔹در آبان ۱۳۹۱ گفت و گوی ملی سوریه در هتل استقلال تهران به ریاست علی اکبر صالحی آغاز می‌شود. نکته اما اینجاست که در این نشست علاوه بر نمایندگان دولت سوریه، نمایندگان مخالف نظام سوریه نیز حضور دارند. هر چند قرار بر یکروزه بودن این نشست است، اما داغ بودن گفت‌وگوها آن را تا چند روز ادامه می‌دهد. 🔹این نشست در حالی برگزار می‌شود که مدتی قبل از آن اجلاس «دوستان» سوریه در تونس برگزار شده است. اجلاسی که هیلاری کیلینتون در آن شرکت کرده و البته بعدا مشخص می‌شود تقریبا اکثرا رهبران تروریست‌های القاعده، جبهه اسلامی و جیش‌الحر در این اجلاس حضور داشته‌اند! 🔹بسیار جالب است که بر خلاف سه نشست تهران که به دنبال راه حلی سیاسی و مسالمت آمیز بودند، کشورهای حاضر در اجلاس تونس ارسال نیروی حفاظ صلح عربی (بخوانید تروریست‌های 90 ملیتی!) به سوریه و راهکار نظامی را راه حل پایان بحران می‌دانند! نتیجه نهایی این نشست جمع‌آوری کمک‌های مالی و تسلیحاتی از ۸۰ کشور جهان برای تروریست‌ها و سرریز کردن آن به سوریه است. 🔹 جالب است بدانید که در ابتدای بحران، ایران نه تنها سه اجلاس در تهران برگزار کرد که جلساتی میان دیپلمات‌ها و سیاسیون ایرانی با مخالفین بشار اسد در برخی کشورهای اروپایی مانند آلمان برگزار شد تا ایران نقش واسطه را داشته باشد. حتی مدتی شایعه شده بود که دمشق از این رفتارهای تهران ناراحت بوده و به هواپیمای علی اکبر صالحی، وزیر خارجه وقت ایران برای 20دقیقه اجازه فرود در فرودگاه دمشق را نمی‌دهد! 🔹همچنین از همان ابتدای بحران جمهوری اسلامی یک ابتکار ۴ ماده‌ای شامل آتش‌بس، ارسال کمک‌های بشر دوستانه، گفت و گوی سوری - سوری، برگزاری انتخابات و اصلاح قانون اساسی را پیشنهاد می‌دهد که به عنوان تنها راه حل سیاسی موجود، بعدها پایه نشست‌های ژنو و آستانه و قطعنامه ۲۲۵۴ می‌شود. @khatevelayat