🔴 واقعیت #کنوانسیون_دریای_خزر 🔻 این روزها دوباره در فضای مجازی اظهارات غیرتخصصی در خصوص کنوانسیون خزر شنیده و دیده میشود و در این هیاهو کسی گوشش بدهکار این حقیقت نیست که کمترین میزان ساحل در خزر متعلق به ایران است: قزاقستان ۱۹۰۰، ترکمنستان ۱۷۶۸، روسیه ۱۳۵۵، آذربایجان ۸۲۰ و ایران ۶۵۷ کیلومتر. 🔹 برخی ها معاهده‌های خیالی رو می‌کنند و سهم ۵۰ درصدی را علم می‌کنند. در حالی که در هیچ سند تاریخی اشاره‌ای به این سهم برای ایران نشده است. باید توجه داشت که کنوانسیون دریای خزر از نقاط #ضعف و #قوت برخوردار است و مواجهه با آن با نگاه صفر و صدی صحیح نیست. 🔻 #نکات_مثبت_کنوانسیون: 1️⃣ به رسمیت شناخته شدن خزر به عنوان «دریاچه» که براساس آن همه مسائل حقوقی دریای خزر تنها با «اتفاق نظرپنج کشورساحلی» اجرایی می گردد، 2️⃣ عدم امکان حضور قدرتهای بیگانه در خزر، 3️⃣ ممنوعیت استقرار پایگاه نظامی قدرتهای بیگانه در قلمرو کشورهای ساحلی، 4️⃣ انعکاس موارد مندرج در قراردادهای ۱۹۲۱ و ۱۹۴۰ در زمینه کشتیرانی و ماهیگیری در سند اخیر، 5️⃣ همکاری و تعهد در موضوعاتی نظیر سامانه بوم زیستی دریای خزر،تحقیقات علمی دریایی و.. 6️⃣ تعبیه خطوط لوله زیر دریایی، 7️⃣ مبارزه با تروریسم، قاچاق اسلحه، صید غیر مجازو..... 🔻 #نکات_منفی : 1️⃣ در کنوانسیون چهارچوب هایی در تعریف خط مبدا گنجانده شده که موجب محدودیت مذاکره کنندگان ایرانی در مذاکرات آتی می شود و اختصاص آبهای داخلی کشور را با چالش مواجه می سازد. 2️⃣ امکان عبور کشتی های بیگانه تحت لوای پرچم کشورهای ساحلی، 3️⃣ عدم اشاره صریح به قرادادهای ۱۹۲۱و ۱۹۴۰ در سند اخیر، 4️⃣ عدم اشاره صریح به اصول و قواعد حقوق بین الملل در حل و فصل اختلافات و... ✍🏻 #دکتر_محمدی_الموتی نویسنده کتاب رژیم حقوقی دریای خزر در #زمانه نوشت @khatevelayat