✳️ محروم بودن از امام زمان(ع) یعنی محروم بودن از همهٔ معارف 🔻 حيف که بشرِ سطحی‌شدهٔ امروزِ جهان از فهم معارف بلند و عميق شيعه خود را محروم کرده است. ما در دعای عزيز ندبه می‌خوانيم که: «اَيْنَ الْمُؤَمَّلُ لِاِحْياءِ الْکِتابِ وَ حُدُودِه، اَيْنَ مُحيي مَعالِمِ الدّينِ وَاَهْلِه» کجاست آن عزيزی که مورد آرزو است برای احيای کتاب خدا و حدود الهی. کجاست آن آرمان عزيزی که عامل حيات نشانه‌های دين و احيای اهل ديانت است. تقاضا می‌کنی که ای امام! چرا نمی‌آيی تا معارف عاليهٔ دين در صحنهٔ معرفت بشريت ظاهر شود. ‼️ ما امروز مبتلا به غيبت امام زمان(ع) هستيم. يعنی معارف حقيقی در دسترس ما نيست و از بسياری از آن‌ها محروميم. از امام زمان(ع) محروم بودن يعنی از همهٔ معارف، محروم بودن. امام زمان(ع) در غيبت است، يعنی همهٔ معارف در غيبت است. فقط می‌توان گفت: «آن‌قدر هست که بانگ جرسی می‌آيد». ما نمی‌فهميم که چقدر محروميم، نمی‌دانيم چه خبر است. اگر امام زمان(ع) ظاهر بشوند، يک آدم خوب ظاهر نشده، بلكه تمام ميراث انبياء به نحو اتمّ و اکمل ظاهر شده است.  👤 📚 از کتاب «جایگاه و معنی واسطهٔ فیض» #⃣ 🙏 ✅ اینجا بخوانید؛ (برش‌های ناب از کتاب‌هایی که خوانده و سخنرانی‌هایی که شنیده‌ایم) https://eitaa.com/joinchat/1217855490C4fc824863f