📌ماجراى اعلان این آیات 💢در سال هشتم هجرى مكّه فتح شد، امّا مشركان همچنان براى انجام مراسم عبادى خود كه آمیخته با خرافات و انحرافات بود، به مكّه مى آمدند. از جمله عاداتشان این بود؛ لباسى را كه با آن طواف مى كردند، صدقه مى دادند. یك زن كه مى خواست طواف هاى بیشترى انجام دهد، چون دیگر لباسى نداشت، 🔺به اجبار كفّار برهنه طواف كرد و مردم به او نگاه مى كردند. 🟢🍃این وضع براى پیامبر و مسلمانان كه در اوج قدرت بودند، غیر قابل تحمّل بود. پیامبر منتظر فرمان خدا بود تا آنكه این سوره در مدینه نازل شد. پیامبرصلى الله علیه وآله به ابوبكر مأموریت داد تا آیاتى از آن را بر مردم مكّه بخواند. شاید انتخاب ابوبكر به دلیل آن بود كه او پیرمرد بود و كسى نسبت به او حساسیّت نداشت. ⚪️🍃امّا وقتى او به نزدیك مكّه رسید، جبرئیل از سوى خداوند متعال پیام آورد كه تلاوت آیات را باید كسى انجام دهد كه از خاندان پیامبر باشد. آن حضرت، على علیه السلام را مأمور این كار كرد و فرمود: من از او هستم و او از من است. على علیه السلام در وسط راه آیات را از ابوبكر گرفت 🔺و به مكّه رفت و بر مشركان قرائت نمود. 🌹🍃ماجراى تلاوت آیات این سوره توسّط على علیه السلام، در كتب اهل سنّت نیز آمده و از اصحاب، كسانى همچون ابوبكر و على علیه السلام، ابن عباس، انس بن مالك، جابربن عبداللَّه انصارى آن را روایت كرده اند و در مدارك بسیارى نقل شده است. 🔴🍃برخى از اهل سنّت تلاش كرده اند كه آن را امرى عادّى جلوه دهند تا امتیازى براى حضرت على علیه السلام به حساب نیاید و تحویل مأموریت تلاوت را به على علیه السلام، براى تألیف دلِ او دانسته اند، نه امتیازى براى او. در حالى كه براى به دست آوردن دل كسى، كارى بى خطر به او محوّل مى كنند، نه تلاوت آیاتِ برائت از مشركین، آن هم در منطقه ى شرك و توسّط كسى كه 🔺بسیارى از مشركان را در جنگ ها كشته است و عدّه اى كینه ى او را در دل دارند! 🟢🍃وقتى خداوند به حضرت موسى علیه السلام فرمان داد كه نزد فرعون رفته او را به توحید دعوت كند، وى گفت: خدایا من یك نفر از آنان را كشته ام، مى ترسم مرا به قصاص بكشند، برادرم را به همراه من بفرست. ولى على علیه السلام كه تعداد زیادى از سران شرك را كشته بود، به تنهایى رفت و آیاتِ برائت را در نهایت آرامش خواند، 🔺 آن هم در جاى حسّاسى چون منى و كنار جمره ى عقبه. 🌹🍃نكاتى كه توسّط على علیه السلام به كفّار اعلام شد عبارت بود از: 📌1- اعلام برائت و لغو پیمان ها. ⛔️2- ممنوعیّت شركت مشركان در حج از سال آینده. ⛔️3- ممنوعیّت طواف در حالت برهنگى. ⛔️4- ممنوعیّت ورود مشركان به خانه ى خدا. 🟢🍃در موارد زیادى از قرآن، خدا و رسول در كنار هم مطرح شده اند، از جمله: 🌷الف: در هدیه و لطف. «اغناهم اللَّه ورسوله» [5] 🌸ب: در بیعت. «انّ الذین یبایعونك انما یبایعون اللَّه» [6] 🌷ج: در اطاعت وپیروى. «من یُطع الرسول فقد اطاع اللَّه» [7] 🌸د: در برائت و بیزارى از دیگران. «برائة من اللَّه و رسوله» 3) مسند احمد حنبل، (ج 3، ص 212 و 283 ؛ ج 1، ص 151 و 330)، مستدرك صحیحین، (ج 3، ص 51)، تفسیر المنار، (ج 10، ص 157)، تفسیر طبرى، (ج 10، ص 46)، تفسیر ابن كثیر (ج 2، ص 322 - 333)، احقاق الحق، (ج 5، ص 368) و فضائل الخمسه، (ج 2، ص 342). و در الغدیر، (ج 6، ص 338) نام 73 نفر كه این ماجرا را نقل كرده اند آمده است. 4) مثل فخررازى و آلوسى در تفسیرهایشان. 5) توبه، 74. 6) فتح، 10. 7) نساء، 80. 🌹پيام ها: 🟢1- لغو اعتبار پیمان با مشركین، از اختیارات رهبر است. «برآءةٌ من اللّه و رسوله» 🔺(پیمان هاى بسته شده با مشركین درباره ى عدم تعرّض به یكدیگر بوده است) ⚪️2- وفا به پیمان آرى، تسلیم توطئه شدن، هرگز.«برآءةٌ ... إلى الَّذین عاهدتم» 🔴3- گرچه از نظر حقوقى، موظّفیم به پیمان وفادار باشیم، ولى برائت قلبى از مشركان و منحرفان، یك اصل دینى است. [8] «برآءةٌ من اللّه و رسوله» 🟢4- گرچه قانونگذار خداست، «لایشرك فى حكمِه احداً» [9] ولى در سیره و عمل، خدا و رسول در كنار هم هستند. «من اللَّه و رسوله» ⚪️5 - برائت، نشانه ى قاطعیّت و اقتدار است، همچنان كه سكوت در برابر توطئه ها و پیمان شكنى ها نشانه ى ضعف و ذلّت است. «برآءةٌ من اللّه و رسوله» 🔴6- پیمان بستن با مشركین در شرایطى مانع ندارد. «الّذین عاهدتم» 📌7- اگر به دلیل ترس از توطئه و خیانت، قراردادى لغو شد باید به مخالفان اعلام شود، تا غافلگیر نشوند.«برآءةٌ من اللَّه ...إلى ...المشركین» 8) تفسیر اطیب البیان. 9) كهف، 26. https://eitaa.com/khoban72