جنگ ها هر چقدر هم که طولانی باشن بالاخره یک روز تموم میشن. مردم به شهرهاشون بر میگردن و خونه هاشون رو میسازن. مین ها رو خنثی میکنن و جاش پارک ،میدون و فواره میسازن... بالاخره هم یادشون میره که روزگاری اینجا جنگی بوده، ولی یک چیزی هست که هیچ وقت ساخته نمیشه و جای خالیش رونمیشه با هیچ بنایی، درختی یا فواره ای پر کرد جای خالی خیلی خالی آدم ها ... پیشکشی به روح همیشه سبزت محمود رضای عزیز