برخی رهبران انسانی که خصلتا نسبت به زیردستان بی‌فاصله‌ی خویش خشک و بی لبخند هستند وقتی با زیردستان دون پایه‌ی خود تماس شخصی برقرار کنند غالبا قیافه‌ای متواضع و دوستانه به خود می‌گیرند.
در مقابل این زیردستان سیمایی افراطی از ادب، لبخند، دست تکان دادن و دست فشردن‌های پایان‌ناپذیر و حتی نوازش کودکانه ارائه می‌دهند، اما به محض اینکه دور شوند لبخندها رنگ می‌بازد و باز در دل دنیای بی‌رحم قدرتشان ناپدید می گردد./دزموند موریس
از کتاب " باغ وحش انسانی "
@khoshab1