زائرانت چونان اصحاب کهف بر درغار(حرم)خفته اند؛ نشسته وایستاده و..آمده از راه دراز وشاید بی پناه وبی جا تویی پناه بی پناهان وتویی آرزوی دل مشتاقان و نیازمندان یا محیی الموتی و.‌ ای زندگی بخش(الله)ای که با واسطه های فیض ربوبی ات ،امامان وصالحان ونیکان نردبان وپناه وملجاء درماندگانی... زندگیی برما ببخش که یادتو درآن زنده باشد وذکرت دایم ورد زبانمان که دنیا سرشار از هیاهوی بی هوست. فریاد ویادی که اسم ویادتو وشکر ونشان تو نباشدهمهمه ی گیج غافلانه ای بیش نیست... @ khosro_shirchi