ن وَ اَلْقَلَمِ وَ مٰا يَسْطُرُونَ🌷 به نام خالق لوح و قلم، به نام نامی معلم، که معلم اول خدای تبارک و تعالی است و هنر شگرف معلمی از آن اوست. او که با ندای حق طلب پیامبران، انسان را به سوی نور و عشق و کمال رهنمون کرد. این چنین است که تعلیم و تربیت سنت حسنه آفرینش و میراث هدایت بشر شد. ضمن تقدیر و تشکر از ادمین های محترم کانال خسروآباد که قدردان زحمات فرهنگیان بودند و هستند، جا داره از گذشتگانی یاد کنیم که معلم همه‌ی ما بودند و ما مدیون تلاش‌های ایشان در عرصه فرهنگ هستیم. به گذشته های دور برمی‌گردم به آن زمانی که حتی خیل عظیمی از ما دهه شصتی ها به بعد به دنیا نیامده بودیم. در زمانی که سواد و رسانه نقشی نداشت. در زمانی که خلا ناشی از فرهنگ به شدت محسوس بود. فردی در نجف درس خوانده بودند و دوست داشتند در موطن خودشان خدمت کنند و علیرغم فرصت هایی که برای ایشان فراهم بود میتوانستند در خیلی جاهای بزرگتر و در عرصه فرهنگ خدمت کنند. ایشان شیخ عنایت امامی ( پدر شهید والامقام محمد امامی) بودند که با تمام وجود به اهالی خدمت کردند. ابتدا با کمک اهالی مسجدی ساختند که تا سالها محل ایجاد خاطرات خیل عظیمی از ما بزرگترها و کودکان بود و با نطق هایشان در منابر روشنگر فرهنگ اهالی بودند. شاید فرهنگ گستره‌ی عظیمی داشته باشد و نتوان به یک نفر نسبت داد ولی نقش ایشان بی بدیل بود. فرد دیگری که نقش مهمی در فرهنگ سازی داشتند و بزرگترهای ما اکثرا در مکتب قرآنی ایشان حضور داشتند سید محسن موسوی بودند و انصافا بزرگان ما به نیکی از ایشان یاد می‌کردند و به طوریکه اکثر مردم روستا که توانایی خواندن در قرآن و فارسی داشتند در کلاس ایشان حضور داشتند. با تشکر از همه کسانیکه که در تربیت و فرهنگ سازی ما نقش فعالی داشتند و ما باید قدردان ایشان باشیم پدران و مادرانی هستند که دیگر در بین ما نیستند و برای همه ایشان آرامش روح و طلب مغفرت از درگاه باریتعالی آرزومندیم. ✍️ ابوالفضل مقیم بیگی https://eitaa.com/khosroabadeavaj