🔸بانویِ قم، ای گل کویر دل ما سروی ز سلاله‌ی امیر دل ما از پای فتاده‌ی سرابیم، توباش در غربت عشق، دستگیر دل ما 🔸این نور ولایت که به قم جلوه‌نماست دل غرق تحیّر است کاین روضه کجاست؟ این ارض قم است یا بوَد خطه‌ی طوس؟ این مرقد فاطمه است یا قبر رضاست؟ 🔸ای روضه‌ی قم،بهشت درخانه‌ی توست سرجوشِ خُم ولا به پیمانه‌ی توست در جان تو سرچشمه‌ی کوثر جاری‌است تا فاطمه آفتاب کاشانه‌ی توست 🔸تا چند اسیرِ دام رنگ و بویی؟ بازیچه‌ی چوگان هوس، چون گویی بر درگه معصومه بزن بوسه‌ی شوق کآنجا به‌یقین بهشت را می‌جویی 🔸قم آینه‌دار دانش و صدق و صفاست چون کعبه‌ی عشق و قبله‌ی اهل دعاست دانی ز چه این مقام را دارد قم؟ زیرا که مزار پاک ناموس خداست 🔸من عبدم و یک جهان گناه آوردم در حضرت معصومه پناه آوردم مهر نبی و دخت علی را یارب بر درگه کبریا گواه آوردم 🔸اینجا ملکوت است نگویید زمین راهی است از این خانه به فردوس برین این خاک کز آن بوی خدا می‌آید در خویش نهان نموده معصومه‌ی دین 🔸این کیست که کیمیاست فیض نظرش پاک است ز رجس، آسمانی گُهرش این دختر موسی است که موسای کلیم بنهاده سَرِ نیاز بر خاک درش 🔸قم جای نیایش است و خلوتگه راز حاجات پذیرنده‌ی ارباب نیاز دریاب زیارتش کز آن بقعه‌ی پاک درها به سوی بهشت می‌گردد باز 🔸در محضر دوست عارفان آگاه همراه بَرند تحفه ای، اما آه ما روسيَهان به درگهت آمده‌ایم يا فاطمه! اشفعی لنا عند الله