💕💕
گریهکردن رفتار طبیعی و سالمیه که زیربنای زیستی و اجتماعی داره.
این واکنش میتونه باعث تخلیهی استرس و انرژی احساسی بشه؛
«گریه نوعی ابزار ارتباطی برای به اشتراک گذاشتن عواطف هم هست.»
گریهکردن در بیشتر موارد واکنشی نسبت به احساسات شدید هست و کودکی دوران یادگیری کنترل و تنظیم احساساته.
کودکان توی سنین مختلف توانایی تنظیم احساساتشون با هم فرق میکنه.
گریهی زیادِ بعضی کودکان از روی حساسیتها یا نیاز به احساس همدلی بیشتر هست.
برخی از کودکان چون نمیتونند احساساتشون رو کنترل کنن، مدام بهگریه میافتن.
اما قطعا راه حل گریههای غیرمنتظرهی کودکمون این نیست که کودک رو بهکل از گریهکردن نهی کنیم چون خودداری از تخلیهی احساسات میتونه با عوارض جسمی و روحی همراه باشه.
درعوض به کودک باید یاد بدیم که چه زمانی میتونه زیر گریه بزنه و چه زمانی بهتره بر احساساتش غلبه کنه.
لطفا به این نکات توجه کنید:
۱. اول اینکه خودمون الگوی صحیح مواجههی سالم با فورانهای احساسی مون باشیم
۲. بهش نشون بدیم که گریهکردن بخشی از طبیعت انسانه
۳. هنگام آرامش اوضاع درمورد کنترل احساسات با کودک صحبت کنیم
۴. به کودک بگیم که شدت احساساتش حالتی گذراست
۵. برای ساکتکردن گریهی کودک بهش باج ندیم
۶.در پیداکردن راهحل به کودک کمک کنیم
۷.حتما با کودک همدلی کنیم.
@kodakan_city