چرا تلویزیون الان یک صدا فریاد رفع گرسنگی غزه نیست؟ به جز چند تصویر اینسرتی و یکی دو دعای طلبه های بهم زننده جمع باحال سلبریتیون سر دکور هفت سین چند ده میلیاردی شبکه ها، در تلویزیون ام القرای جهان اسلام خبری از غزه نیست ... شبکه سه چشمم خیره به مهمترین برنامه سحرگاهی است، حتی حاج علیرضای پناهیان هم بی خیال غزه سحرها دارد به بهانه ی ذکر فضائل و مصائب امیر المومنین درس اخلاقی حسادت بد است و حسود خر است می دهد ... وقت حرض المومنین علی القتال(تشویق مردم به جنگ) نشده؟ گفتم قتال ترسیدید؟ نه منظورم جنگ و گرانی دلار و بهم خوردن روابطمان با دنیا و تهدید انتخابات آینده نیست، لبه ی قتال و جنگ غزه الان ربطی به موشک های هایپرسونیکمان در انبارها ندارد، ربطی به دیپلماسی منفعل عاجز از کار واقعی برای قطع شریان های حیاتی اسرائیل یا مذاکرات سیاسی برای باز کردن کریدور های کمک و تاثیرگذاری بر مذاکرات صلحی که فعلا کاملا از آن برکنار است ندارد. مرز قتال فعلی فاصله ی دهان و شکم خشک و خالی کودک فلسطینی تا جیب ماست ... و من متحیرم که چرا تلویزیون ما در اوج ساعات موثر جمع آوری کمک های خیریه یعنی سحرهای رمضان هیچ فرقی با قبل از طوفان الاقصی ندارد. این انفعال عجیب در دوران علی فروغی و وحید جلیلی را چطور تحلیل کنیم؟؟ پناهیان تو را چه می شود؟؟ چه جای صحبت از رذیلت حسادت وقتی ساعت به ساعت کودکان غزه دارند می میرند؟ اگر در کشاکش نبرد با خبیث ترین دشمن حق وقتش نیست باب جهاد با مال را برای مردم تبیین کنیم، پس کی وقتش می شود؟؟؟ ما را چه شده؟؟؟؟ برسانید به گوش های شنوا، فرصت معنوی رمضان امسال دارد هدر میرود همگی زنگ بزنیم ۱۶۲ جمع آوری کمک برای غزه را مطالبه کنیم