یک بار سرباز روح الله عزیز در یکی از قسمت های برنامه ی بی نظیرش؛ میدان به همکارش آقای خضاب گله می کرد از سطح عادی شدن مساله طوفان الاقصی و مردم مصیبت زده و مقاوم غزه برای حتی مذهبی های ایرانی. همان ها که اتفاقا در برنامه ای مثل پیاده روی نیمه شعبانی قم شرکت کرده بودند. یعنی مذهبی هایی که حتما بسیاری از اون ها در پازل نظام و انقلاب هم هستند... کاملا انتقاد به جایی بود به نظرم. واقعا این عادی شدن مردمی شاید بدترین و تاسف بارترین اتفاقی هست که می تونست در این خصوص بیفته. کار تا جایی پیش رفته که از خیلی از مراسمات احیای دیشب، از جمله مسجد با شکوهی که خودم توفیق حضور داشتم خبر گرفتم که کوچکترین نسبتی با این مصیبت بزرگ و خط تقابل امروزی کفر و اسلام حتی در دعای سخنران و آقای مداح و مجری برقرار نشده... اما سرباز روح الله ها جوشن هم که می خوانند یاد این تصاویر رزمندگان غزاوی می افتند... فقط یک چیز واضح است: بغض اگر گلویی را فشار دهد یا دلی که نگران شده باشد لابلای دعاها و صحبت ها درد خود را گم و فراموش نمی کند. شاید یوم الحشر از هیچ چیز به اندازه این عادی شدن، انقدری که گاه و بی گاه موقع دعا هم فراموشمان می شود، مواخذه نشویم. #روز_قدس #سرباز_روح_الله @kojahastim