رب الناس/بقلم علیرضا کمیلی
🚨 حکمرانی بر اساس: اعتماد و رابطه یا صلاحیت و ضابطه؟ 😞 چندی قبل با دوستانم سر این مساله بحثم شد که آیا ملاک از اقدامات یا اشخاص در نهادهای مختلف کشور صلاحیت و کارنامه است یا رابطه و اعتمادسازی های شکل گرفته مبتنی بر روابط و باندهای علنی یا ناخودآگاه شکل گرفته؟ ⛔️ متاسفانه بر اساس تجربه می گویم که تقریبا هیچ جا را نمی شود یافت که کسی در این کشور بخاطر صلاحیت و موفق اش بکارگیری شده باشد و هزاران گزینه دیده ام که گرچه کاملا بی هنر نبوده اند ولی هنر اصلی شان رفاقت یا و طی مرحله اعتمادسازی با آن صاحب منصب یا پول بیت المال بوده است! 💎 در این شرایط، واقعا نمی فهمم جوانی که دنبال است و طبعا آنقدر خود را نساخته که از هوس های طبیعی بلند مدت دوران جوانی فارغ شود چرا نباید بجای تلاش برای کسب صلاحیت ها و لازم، به دنبال توسعه و نفوذ در دل این و آن با هر حیله ای باشد؟ ⭕️ بسیاری از مدیران و متولیانی که امروز بعنوان کارشناس یک عرصه مطرح اند ولی همچنان درک درستی از آن کار ندارند و در رزومه شان نیز می توان دهها کار و ضعیف دید، در کشور حلوا حلوا می شوند و از این مسوولیت به آن یکی می روند و به به و چه چه مادحان پیرامون نیز برای شان بلند است! چون دقیقی نیست و آنان همچنان می تازند! ⚠️ کاش می توانستم اسم بیاورم از این آدم هایی که دارند و محبوب و مورد اعتماد همه اند... مثال هایی هست از بزرگ و کوچک هایی که نسل جدید همان هایند! که در همه جا بطور طبیعی به هم پیوسته اند و منافع هم را تامین می کنند... البته همگی هم ظاهر موجهی و خوبی دارند برای این باندبازی و رابطه محوری! 👈 در این شرایط چرا باید انتظار پیشرفت داشت؟ آنها که برای پیشرفت دنبال فرمول های علمی هستند اگر توهم ندارند اول به این فرمول کارای در همه لایه ها عمل کنند: 💠 يستدل علي ادبار الدول باربع تقديم الأراذل و تاخیر الافاضل.. 📍 @komeilialireza
205 مشاهده