او از آسمانیان مانند ناپیدائیش از اهل زمین است. نزدیکی به خدا کرامت است، و دوری از او حقارت. نه «فی» [که ظرف زمان و مکان است] در او جای دارد، و نه کلمه «إذ» (گاه) او را در زمان محصور و محدود می سازد و نه «إن» (اگر) [که نشانه تردید در کلام است] او را ملزم [نه در بند مکان است و نه محدود به زمان، و نه در قید تردید و اگر]. ◼️رفعت مقام او بدون صعود و فراز، و حضور او بی هیچ جابجائی است. نیست و نابود را بیافریند، و بود را از صحنه هستی بیرون برد. جز او را در یک زمان دو صفت نباشد. اندیشه به همان ایمان به بودن او تواند رسید، و اعتقاد به همان محض وجود اوست نه به صفتی جز در وجود او، او خود خالق صفات است نه آنکه با آنها تعریف شود، و به اختیار او علوم شناخته می شود نه آنکه او با آن ابزار شناخته شود، پس این خدای بی همتا و بی مانندی می باشد- پاک و منزّه است-، اوست شنوا و بینا. __________________________ 📚پی‌نوشت (۱) یعنی وصف خداوند تنها از مجرا و مسیر خود او- تعالی ذکره- ممکن است. (۲) مرحوم علّامه مجلسی در معنی «بلاغ» و موارد تصحیف آن: «تلاع» و «نقاع» بیاناتی دارند، پس هر کس در پی آن است برای اطّلاع به کتاب بحار الانوار ج ۴ ص ۳۰۱ و ۳۰۲ مراجعه فرمایید. #تحف العقول / ترجمه جعفری، ص۲۲۶ 📱 آدرس سایت و شبکه‌های اجتماعی👇 🌐 https://yek.link/komeilyir/ ◦◦◉✿ #مرکز_انوار_توحید ✿◉◦◦