┄═﷽═┄ ✅ سازگاری حقیقت تبرّی با رأفت الهی 🔍از استاد سؤال شد: چرا در دعای علقمه بعد از زیارت عاشورا این‌همه لعن و نفرین به دشمنان و ظالمان می‌کنیم، آیا با رحمت خدا سازش دارد؟ خدایی که این‌همه رئوف و مهربان است، چرا باید برای کسی که با من دشمنی می‌کند این‌طور لعن کنم که خدایا زمین‌گیر، ذلیل و علیلش کن تا به‌طرف من نیاید و کاری با من نداشته باشد؟ 🔪ایشان فرمود: «این لعن‌ها مثل چاقوی جرّاح است که عضو فاسدی را قطع می‌کند تا فسادش به سایر اعضا نرسد.» پس اگر دشمنان اهل‌بیت(ع)، ناصبی‌ها، وهابی‌ها یا افرادی که واقعاً به شیعیان اهل‌بیت(ع) اذیت و آزار می‌رسانند؛ لعن و نفرین می‌شوند، به‌سبب دعوای شخصی نیست. شما اگر با فردی در یک قضیه‌ای شخصی، خصومت پیدا کردی، نباید نفرینش کنی. 📌می‌فرماید این مطلب هم مثل همان چاقوی جرّاح برای قطع عضو فاسد است و نفعش به جامعه می‌رسد. 🤲 پیغمبر(ص) با آن‌همه محبّتش برای هدایت عموم، فقط دعا می‌کرد. پدری که می‌خواهد فرزندش را از شرّی حفظ کند هرچه طفلش داد و بی‌داد می‌کند، خواستۀ مضرّ او را اجابت نمی‌کند. پس نفرین برای کارهای بزرگ و دشمنی‌های بزرگ؛ هم‌چون دشمنی‌های با دین و اسلام و امثال آن‌ است. 📖 حداد (رض) می‌فرمود: «دعا تماماً خیر است چه به‌صورت لعن و نفرین و چه به‌صورت غیر لعن.» اگر متجاوز را لعن می‌کنیم برای این است که او را مخدوش کنیم تا کمتر جنایت کند. این محدود کردن در واقع نوعی دفع ضرر از اوست و به عبارتی این دفع ضرر، نفعی برای خود اوست. دفع ضرر، جلب نفع است؛ لذا این‌گونه لعن و نفرین‌ها، هم جلب منفعت می‌کند برای شخص لعن‌کننده و هم برای کسانی که لعن می‌شوند. 📚 |تألیف فقیه عارف آیت‌ الله کمیلی خراسانی #⃣ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📱 آدرس سایت و شبکه‌های اجتماعی (اینستاگرام| ایتا| تلگرام) @komeilyir|www.komeily.com ◦◉✿ ✿◉◦