✨📚✨﷽✨📚✨ 📚✨📚✨ ✨📚✨ 📚✨ ✨ صلوات ‌‌و سلام خداوند برارواح طیبه ی شهیدان 📖روایت «#دردانه_کرمان» 🔸خاطراتی از سردارشهید حسین بادپا 🔹فصل: دوم 🔸صفحه: ۶۶-۶۵ 🔻قسمت: ۳۳ این بار باز حاج قاسم به برگشتنش‌ راضی‌ نبود. به هر نحوی بود، دوباره رضایت حاج قاسم را گرفت. زمان رفتنش شده بود. مثل همیشه، کنارش ایستاده بودم ؛اما توی دلم آشوبی بود. مانند دوران جنگ، برای این که خانواده اش رو نگران نکند، به بهانه ی سفر حلالیت گرفته بود. این سفر ،سفر دل کندن بود. حسین از همه چیز دل کنده بود؛ حتّی از فرزند. چگونه می توانستم از رفتن منصرفش کنم؟ نیمه شب بود. بچّه ها خواب بودند. آماده شدم حسین را ببرم فرودگاه. آیینه و ‌قرآن آوردم. از زیر قران رد شد. مثل همیشه گفت «اُفَوِّضُ اَمری اِلَی اللهِ بَصیرٌبِالعِباد». از در حیاط آمدیم بیرون. دیدم حسین برگشت. تعجب کردم ! گفتم: شاید چیزی جا گذاشته! من هم باش برگشتم. رفت سمت احسان. خم شد. احسان رابوسید. آرام دستش را گذاشت روی قلب احسان. گفت«الا بِذکرالله تطمئن القلوب ». آهی کشید وگفت «بابا، خدا دلت رو آروم کنه!». بغض، گلویم را گرفته بود. سوار ماشین شدیم. توی مسیر، هر دو ساکت بودیم. بغضی‌ توی گلویمان بود که نمی‌گذاشت حرف بزنیم. رسیدیم فرودگاه. زمان خداحافظی گفت «طاهره ،نذار احسان به خاطر دل تنگی من اذیّت بشه. قول می دم اگه شهید شدم، اوّلین نفری که شفاعت کنم ،تو باشی. » لحظه ای ازش چشم برنمی داشتم. می دانستم این رفتن، برگشتی ندارد ! ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ "کوچه شهدا"💫 ╭┅─────────┅╮ @kooche_shohadaa ╰┅─────────┅╯