🍃دستورات اخلاقی از جانب (ع) بیشتر براى این است که انسان را متوجّه کنند، در چه موقعيّت حسّاسى قرار دارد و اینکه پاسخ دادن به خواسته‌هاى نفسانى و به میل دل عمل کردن، موجب لغزش او مى‌گردد و او را از دور مى‌کند؛ چه آنکه یا باید از دل تبعیت کند و یا از خدا، و این دو با هم جمع نمى‌شوند. 🍃انسان هر اندازه به دلخواه خود عمل کند، از خدا دورتر مى‌شود و هر چه به جهت خدا، با خواسته‌هاى دل مخالفت کند، به خدا نزدیکتر مى‌شود. 🍃البتّه هستند افرادى که با بسیارى از خواسته‌هایشان مى‌کنند، براى اینکه به دلخواه بالاترى که آن نیز ارزش ندارد، دست یابند: برخى زهد مى‌فروشند، کم غذا مى‌خورند، ژنده پوشند، خانه پست و محقّر برمى‌گزینند و از جاه و مقام دنیا اعراض مى‌کنند، تا به عنوان زاهد شناخته شوند. 🍃ممکن است از حیله و نیرنگ نفسشان بى‌خبر باشند و به خیال خود آدمهاى خوب و شایسته‌اى شده‌اند: اهل و تقوا و ذکرند، بیشتر اوقات روزه‌اند، و مسکن خوب انتخاب نمى‌کنند و به گمان خود خیلى ترقّى کرده‌اند؛ 🍃 امّا همین گمان موجب آنها مى‌شود. همین غرور و خودپسندى که خود را از دیگران بهتر مى‌پندارند، موجب هلاکت آنها مى‌گردد. 📚آیت الله مصباح یزدی، راهیان کوی دوست، ص123 @kosarnuor