🌀 اصل دوم در مدیریت «محبت و ایجاد همدلی» است 🌀 فرمانداری که شیشلیک می‌خورد، دلش با مردمِ محروم نیست 🌀 یک سیاستمدار باید همدلی ایجاد کند نه اینکه شقاق ایجاد کند! 🔻 آخرین آمادگی برای ظهور؛ اصلاح مدیریت در جامعه و خانواده (ج۹)-۱ 🔹 بعد از اصل کرامت، یک اصل مهم دیگر در مدیریت «محبت و ایجاد همدلی» است. یک فرد مسئول و سیاست‌مدار باید بتواند همدلی ایجاد کند نه اینکه- با دوقطبی‌سازیِ کاذب و جنگ روانی و...- در جامعه شقاق ایجاد کند! 🔹 یک مسئول و یک سیاست‌مدار باید کار را به‌جایی برساند که محبوب باشد، نه اینکه فقط مقبول باشد و به او رأی بدهند! در حکومت مهدوی، یک مسئول طوری رفتار می‌کند و حرف می‌زند که مردم دوستش دارند. بعد از ظهور معلوم می‌شود چقدر فاصله هست بین محبوبیت فرمانداران حضرت، تا این مقبولیت‌های دموکراسی‌شدۀ امروز! 🔹 این محبوبیت برای چه کسی پیش می‌آید؟ برای کسی که خودش هم عاشق مردم است! پیامبر(ص) این‌قدر عاشق مردم بود که قرآن می‌فرماید: «حَريصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنينَ رَؤُفٌ رَحيمٌ» 🔹 چه کسی می‌تواند عاشق مردم باشد؟ کسی مثل شهید چمران که در لبنان، یک یتیم‌خانه باز کرده بود و به خانمش گفت: دیگر ما غذای متفاوت با غذای بچه‌ها نمی‌خوریم؛ ما هم مثل این بچه‌ها، مستمندانه غذا می‌خوریم. 🔹 یک مدیر یا فرماندار-که برای منطقۀ نسبتاً محرومی بود- گفته بود «من شیشلیک می‌خورم و کار هم می‌کنم!» اگر شما در جایی هستی که آدم‌های گرسنه هستند، این‌کار خیلی غلط است؛ تو باید دلت پیش این مردم باشد. یک مسئولِ خوب، وقتی می‌بیند که بخشی از مردم در سختی هستند، از سر عشق به مردم، اصلاً نمی‌تواند راحت زندگی کند. 🔹 فرموده‌اند «سَيِّدُ الْقَوْمِ خَادِمُهُمْ» هرکسی رئیس می‌شود، نوکر بقیه است! مردم اگر ببینند یک کسی دارد خوب به آنها خدمت می‌کند و صبورانه دارد نوکری می‌کند، به او محبت و عشق پیدا می‌کنند. لذا می‌توان گفت که مدیریت، عرصۀ عاشقی است، همان‌طور که خانواده محل عاشقی است. 👤علیرضا پناهیان 🚩دانشگاه امام‌صادق(ع)- ۹۸.۶.۱۷ @kowsarnews