اما این آتش بس غیررسمی توسط حوثی‌ها رعایت نشده و آن‌ها گفته اند تا زمانی که آتش بسی در غزه برقرار نشود، از هدف قراردادن کشتی‌های تجاری و نیروی دریایی آمریکا یا اسرائیل دست نخواهند کشید. آخر هفته گذشته کشتی باری روبی مار که با پرچم کشور بلیز تردد می‌کرد، اولین کشتی‌ای لقب گرفت که بر اثر حملات موشکی حوثی‌ها در تنگه باب المندب غرق شد. این موضوع ما را به دلیل سوم درباره جنبه‌های هشدار دهنده این جنگ منطقه‌ای در سایه می‌رساند. در هر پایگاهی که ما بازدید کردیم، یک اتاق فوق محرمانه تحت عنوان مرکز یکپارچگی رزم وجود داشت که اصحاب رسانه حق ورود به آن را نداشتند. در این مرکز سربازان آمریکایی به نمایشگر‌ها زل می‌زنند و تلاش می‌کنند اشیاء پرنده‌ای را که به سمت آن‌ها پرواز می‌کنند شناسایی کنند با توجه به رادار و ویژگی‌های بصری آن تصمیم بگیرند که آیا با شیء مذکور درگیر شوند یا نه. به گفته یکی از افسران سنتکام وقتی شما از موشک‌های ۲۰۰ هزار دلاری برای متوقف کردن پهپاد‌های ۲۰ هزار دلاری ساخت ایران استفاده می‌کنید، داشتن انضباط کاری از اهمیت زیادی برخوردار است. این اوپراتور‌ها اغلب کمتر از ۹۰ ثانیه برای تصمیم گیری درباره درگیر شدن با پهپاد‌های مهاجم و استفاده از سامانه دفع پهپاد کایوت زمان دارند. به بیان دیگر، هر روز این نبرد آبستن یک رویداد با احتمال پایین، اما با تبعات بسیار بالاست؛ اولین و اغلب آخرین خط دفاعی حدود ۲۰ سرباز یا دریانورد آمریکایی مستقر در آن پایگاه یا کشتی جنگی یک نمایشگر رایانه‌ای و اوپراتوری است که باید در چند ثانیه تصمیم بگیرد آنچه بر سر راهش سبز می‌شود چیست و باید از چه ابزار‌هایی برای اقدام متقابل استفاده نماید. https://www.nytimes.com/2024/03/05/opinion/biden-iran-middle-east.html