مقتل فاطمیه(2) مقتل حضرت فاطمه سلام الله علیها از زبان فضه علیه السلام فَتَبادَرتِ النِّسوان، و خَرَجَت الوَلائِد والوِلدان، و ضَجَّ النّاس بِالبُكاء والنَّحيب، و جاءَ النّاس مِن كُل مكان، و اطفِئَتِ المَصابيح لِكَيلا تَتَبَيَن صَفحاتِ النِّساء، و خُيِّلَ الى النّسوان ان رسول‏ اللَّه صلى اللَّه عليه و آله و سلم قَد قامَ من قَبرِه، و صارَتِ النّاس من دِهشه و حَيره لما قدرهقهم پس زنان شتافتند، و دختران و پسران از خانه بيرون آمدند، و مردم همراه با اشك ريختن و گريه‏ ى بلند، ناله سر دادند و از همه سو گرد آمدند، و براى اينكه صورت زنان نمايان نشود چراغها را خاموش كردند، و زنان تصور كردند كه گويى رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلم از قبر بيرون آمده است، و مردم به خاطر مصيبت آن حضرت مدهوش و متحير گرديدند. و هى عليهاالسلام تُنادى و تَندُبُ اَباه: وا أبَتاه، وا صَفيّاه، وا محمّدا، وا اباالقاسماه، وا ربيع الاَرامِل واليَتامى، مَن لِلقِبله والمُصَلّى؟ و مَن لِاِبنَتِكَ الوالهه الثكلى؟ و فاطمه‏ ى زهرا عليهاالسلام ندا برمی آورد و بر پدر بزرگوارش اينگونه نوحه‏ سرايى میكرد: واى پدرم، واى بر برگزيده‏ ى خدا، وا محمداه، وا اباالقاسم، واى بر كسى كه بهار و مايه‏ ى شادمانى نيازمندان (يا: بيوگان) و يتيمان بود، ديگر چه كسى (مدافع اهل) قبله و جايگاه نمازگزاران خواهد بود؟ و ديگر دختر سرگشته‏ ى مصيبت‏ زده‏ ات چه كسى را دارد؟  گریز کربلا : عمه ی سادات سر جسم مقطع الاعضاء سیدالشهدا اینگونه ندبه سرداد وامُحَمَّداهْ صَلّي عَلَيْكَ مَليكُ السَّماءِ، هذا حُسَيْنٌ بِالْعَراءِ، مُرَمَّلٌ بِالدِّماءِ، مُقَطَّعُ الْأَعْضاءِ واثَكْلاهْ وَ بَناتُكَ سَبايا وَ ذُرِّيَّتُكَ مُقَتَّلَةٌ تَسْفى عَلَيْهِمْ ريحُ الصَّبا وَ هذا حُسَيْنٌ مَجْزُورُ الرَّأْسِ مِنَ الْقَفا مَسْلُوبُ الْعَمامَةِ وَ الرِّداءِ و اِلَي اللهِ الْمُشْتَكي وَ اِلي مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفي وَ اِلي عَلِىٍّ الْمُرْتَضي وَ اِلي فاطِمَةَ الزَّهْراءِ وَ اِلي حَمْزَةَ سَيِّدِالشُّهَداءِ. اي محمّد كه فرشتگان بر تو درود فرستادند! اين حسين (ع) است كه در بيابان خشك به خون خويش غلطان، و اعضايش از يكديگر جدا شده است؛ و اين‌ها دختران تو مي‌باشند كه اسير گشته و ذریه ات كشته شدند، و باد صبا خاك‌ها را بر آن بدن‌ها مي‌پاشد. به خداوند و به محمّد مصطفي و علي مرتضي و فاطمه‌ي زهرا (ع) و حمزه سيّدالشهدا شكايت مي‌كنند.. وامُحَمَّداهْ وَ هذا حُسَيْنٌ بِالْعَراءِ تَسْفى عَلَيْهِ ريحُ الصَّبا، قَتيلُ اَوْلادِ الْبَغايا واحُزْناهْ واكَرْباهْ عَلَيْكَ يا اَباعَبْدِاللهِ، اَلْيَوْمَ ماتَ جَدّى رَسُولُ الله (ص)، يا اَصْحابَ مُحَمَّدٍ هؤُلاءِ ذُرِّيَّةُ الْمُصْطَفي يُساقَونَ سَوْقَ السَّبايا. اي محمّد! اين حسين (ع) است كه در بيابان خشك بر زمين افتاده و باد صبا خاك‌ها را بر او مي‌افشاند. او كه از ستم زنازادگان كشته شده است. چه حزن و اندوهي است آن‌چه به تو رسيد اي اباعبدالله! امروز روزي است كه جدّم رسول خدا (ص) از دنيا رفت. اي ياوران محمّد! اين‌ها فرزندان پيغمبرند كه آنان را مانند اسيران به اسيري مي‌برند. #مقتل_فاطمیه #فاطمیه #مقتل_فاطمیه_از_زبان_فضه منبع : بحارالانوار علامه مجلسی