╭❁━═━⊰✼❆🍃🌹🍃❆✼⊱━═━❁╮ ✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح (1) 🔹 ارزش پشیمانی و زشتی غرورزدگی 💠 امیرالمؤمنین (علیه السلام) در حکمت ۴۶ نهج البلاغه می فرمایند: «سَيِّئَةٌ تَسُوءُكَ خَيْرٌ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ حَسَنَةٍ تُعْجِبُكَ» 🔰 محور اصلی پیام این حکمت، عُجب و خودپسندی است. 🔻 دو نکته درباره این حکمت ضروری است: 1⃣ نکته اول اینکه بار اصلی مقصود و منظور امیرالمؤمنین (علیه السلام) فهماندن نهایت زشتی و پلیدی صفت عُجب و خودپسندی است. لذا به هیچ وجه در صدد تأیید معصیت نیستند که بعضی جاهلان گفتند ببین گناه را تأیید کرد، فرمود گناهی که تو را شرمنده کند بهتر از عبادتی است که تو را به عُجب وادارد ؛ اصلاً اینگونه نیست. کسی که کمی با ادبیات آشنایی داشته باشد، می فهمد که این یک نوع استعاره است که ببین گناه چقدر بد است ، از آن بدتر عبادتی است که عُجب بیاورد. بنابراین سنگینی مقصود در حکمت ۴۶ بر عُجب است‌. 2⃣ اما نکته دوم، شرح این حکمت با نهج البلاغه است. اولاً باید دانست که عُجب، چه مهالک و ضررها و زیان هایی دارد. 🔰 مولا علی (علیه السلام) عُجب و خودپسندی را بدترین ترس و تنهایی می دانند. 🔻 در حکمت ۳۸ می فرمایند: « إنَّ أَوْحَشَ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ » ؛ "وحشتناک ترین وحشت عُجب و خودپسندی است." 🔻 در حکمت ۱۱۳ هم می فرمایند: « لَا وَحْدَةَ أَوْحَشُ مِنَ الْعُجْبِ » ؛ " هیچ تنهایی وحشتناک تر از عُجب نیست. " 🔻در حکمت ۱۶۷ عُجب را مانع زیاد شدن و فزونی یافتن نعمت های خدا می دانند: « الْإِعْجَابُ يَمْنَعُ الِازْدِيَادَ » 🔻 و در نامه ۳۱ خطاب به فرزند عزیزشان می نویسند: «وَ اعْلَمْ أَنَّ الْإِعْجَابَ ضِدُّ الصَّوَابِ وَ آفَةُ الْأَلْبَابِ » "بدان همانا عُجب و خودپسندی برخلاف راه درست و آسیب رسان به قلب و عقل است." 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع ╰❁━═━⊰✼❆🍃🌹🍃❆✼⊱━═━❁╯