راحتی، پوشیدگی و خوش‌ترکیبی؛ یک لباس خوب باید این ویژگی‌ها را داشته باشد. شبیخون فرهنگی یعنی پوشش فاخر شیخ اجل که جامع صفات پیش‌گفته و نماد هویت ایرانی است، لباس شهرت شناخته شده و دست‌مایه‌ فکاهی قرار گیرد؛ در عوض جین‌های مندرس، تی‌شرت‌های بدقواره، شلوارهای آب‌رفته، یقه‌های چاک خورده و فاق‌های چسبیده در خیابان‌های ما جولان بدهند. هارمونی چشم‌نواز البسه‌ سنتی ایرانیان در برابر اشتهای فزاینده‌ اژدهای سورئالیسم غربی در صنعت مد، بلعیده شده است. اما روزآمدی لزوما با سنت‌ستیزی مقرون نیست. ریچ‌کیدزهای ابوظبی هنوز دشداشه را کنار نگذاشته‌اند و سوپراستارهای زن بالیوودی همچنان ساری می‌پوشند. با این وجود ذائقه‌ فاخرپسند ایرانی امروزه دستخوش تمایل به تبرج شده است. شکم سیکس‌پکی‌ها لباس کشسان می‌پوشند، بازوآرنولدی‌ها تی‌شرت چسبان و پاپرانتزی‌ها اسلش فاق آویزان. در گذرها چشم‌های رهگذران وجب به وجبِ هندسه‌ اندام عابران، میلیمتری دستشان است. لباس در نگاه بشر مدرن به آنتی‌تز خود تبدیل شده است. تمدن هشتصدساله‌ اندلسی را می‌توان با جامه‌دریدگی طومارپیچی کرد. امروزه پاک ماندن به شیوه‌ پیغمبران کار حضرت یوسف است که جامه‌ی از قفا دریده‌‌ی تقوا را به معجزه‌ شفابخش بصیرت بدل کند. اما استعمار مسلح به ناتوی فرهنگی نیاز به تخدیر توده‌ها دارد و چه سلاحی دم‌دستی‌تر از پوشاک! فرهنگ، عمیق‌ترین بخش تمدن است و لباس، سطحی‌ترین جلوه‌ فرهنگ. فرهنگ‌سازی در پوشاک کار نرم‌افزاری می‌خواهد که از پشمینه‌پوشان تندخو برنمی‌آید. میدان برای ذهن‌های زیبا و قلب‌های سلیم باز است. بسم الله... #حجاب #زهرا_محسنی_فر @lafzeghalam