#کلام_استاد آیت الله حاج شیخ احمد مبلّغی (حفظه الله)، مدرّس فقه محیط زیست در مؤسّسه عالی فقه و علوم اسلامی قم مطرح نمود: «شکار، بَغْی است» حدیثی که ذیل آیه ١٤٥ سوره انعام وارد شده، می‌فرماید: اگر کسی دست به شکار زند در حالیکه مضطر نیست، «بغی» کرده است. 🔸بغی یعنی ظلم به انسان؛ 🔸بغی یعنی تجاوز به نظمی که انسان و جامعه انسانی در آن آرامش و امنیت پیدا می‌کند؛ 🔸بغی ظلم خاص است؛ 🔸بغی تهاجمی است که انسان را در تلاطم قرار می‌دهد. ◽️وقتی حیوانی کشته می‌شود نظم حیات انسان به خطر می‌افتد. ◽️اگر حیوانات کشته شوند و به این بخش اساسی و مهم حیات حمله شود، در ظاهر این است که حیوانات کشته شده‌اند؛ اما در واقع، از بین بردن محیط زیست رخ داده که اثر آن تخریب نظم حیات انسان است. 🟨 ببینید چه قدر ادبیات دین ما دقیق است! زیرا کلمه بغی را که اساساً مربوط به ظلم یک فرد یا گروه به انسان‌ها و نظم اجتماعی است، در خصوص کشتن حیوانات هم مطرح کرده است. دلیلش این است که همان حیوان، تشکیل دهنده اساس محیط زیست برای انسان است و حمله به حیوان، حمله به زیستگاه انسان است چراکه زیستگاه انسان، با حیوان و گیاه تعریف می‌شود. به تعبیر دیگر، وقتی شخصی به حیوانات حمله می‌کند، در چرخه حیات انسان، دخالت بی‌جا و ناروا می‌کند. [بغی به معنای تجاوز است و گناهی بزرگ محسوب می‌شود. مرتکب شونده آنرا باغی نامند.] @feghhemohitezist