علیرضای ما، در تمامی مناسبتهای دینی و اسلامی و ایرانی ما کنشگری فعال داشته و با وجود معلولیت و محرومیتهای ظاهری و دنیوی، از خیلی از ما مدعیان کنشگری و فعالیت اجتماعی ، فعال تر بوده و در هر برنامه ای چند تا نوجوون را جمع می کنه و به بهونه موکب ، به برنامه های ما دعوت می کنه...
در مرام و معرفت بی نظیر
در محبت و لطف بی نظیر
در ادب و نزاکت بی نظیر
در اراده و همت بی نظیر
در توسل و ارادت به اهل بیت علیهم السلام بی نظیر...
در گوشه تصویر خانه محقر و قدیمی و اجاره ای ایشان پیداست..
مدتیست مادرش (تنها حامی و سرپرستش) به خاطر بیماری در تهران بستری ست و تک و تنها در این خانه زندگی می کند!!
خدای متعال ما را در خدمت به قشر مستضعف و محروم (علی الظاهر) و آبرومند نزد درگاه الهی ثابت قدم و استوار و پر توفیق بگرداند...