▪️گزیده منبر - شب تاسوعا - مسجد امیرکبیر 🔻خدا تا کسی را مُصِر برای گناه نبیند، او را هلاک نمی کند. منش انسان های بدبخت اصرار بر خطاست. اگر کسی بر گناهش اصرار نکند، خدا یک راه نجاتی بر او باز خواهد کرد. 🔻 اصرار در مقابل توبه است. اگر امت ها در مقابل عصیان هایی که می کردند توبه می کردند، عذاب نمی شدند. 🔻 چون ما در انجام گناه اصرار کرده ایم، این "خدایا ببخش" گفتنمان دیگر صادقانه نیست! امیرالمومنین (ع) می فرمایند که استغفار شرایط و حدودی دارد که اگر رعایت نشود استغفار حقیقی نمی شود. 🔻اگر استغفار حقیقتش را از دست داد اثر ندارد. این همه برکت برای استغفاری است که حقیقت داشته باشد. امام رضا می فرماید «مَن استغفر بِلسانِهِ و لم یَندم قلبه إستهزء بنفسه.» استغفار یا راه نجات است و یا مهلتی است برای رسیدن به دستاویز های نجات. 🔻 چرا خطاهای درشت خود را نمی بینیم اما خطا های ریز دیگران را می بینیم؟ جواب این است که حجاب نفس جلوی چشممان را گرفته است. خودخواهی ما در نادیده شدن خطاهایمان اثر دارد و به همین دلیل دعایمان برای خودمان هم خودخواهی است نه خیرخواهی، لذا مستجاب نمی شود. اما دعایمان در حق دیگری مستجاب می شود. 🔻پس یک راه نجات می شود داشتن یک برادر ایمانی. در صدر اسلام پیامبر (ص) دو نوع اخوت را دنبال کرد. یکی برادری همگانی بر مبنای آیه «إنما المومنون الاخوة» دوم برادری اختصاصی به گونه ای که دو به دو بین افراد اخوت برقرار کرد. سلمان با ابوذر، خودشان با امیرالمومنین (ع)، ابوبکر با عمر. 🔻یکی از علامت های دین داری، دوستی با برادران دینی است. می خواهی بدانی که چقدر دین دار هستی؟ ببین که چقدر برادرت را دوست داری. در یک روایت دیگر هست که میان دو برادر، آن برادری که دیگری را بیشتر دوست دارد به خدا نزدیک تر است. 🔻این دوستی نه تنها یکی از علایم ایمان است، بلکه بزرگترین سبب ایمان است. از اشرف اعمال متقین این است که به برادرانشان رسیدگی می کنند. خدا کمک کار مومنی است که در حال کمک برادر مومنش است. «الله فی عون المومن الذی فی عون الاخیه» 🔻برادر کسی است که مالش را به گونه ای به برادرش عرضه کند که جرأت برادرش در تصرف مال او از جرأت خودش برای تصرف مالش بیشتر باشد. تا این اخوت شکل نگیرد خبری از جامعه امام زمانی (ع) نخواهد بود . 🌐 Lesansedgh.ir 🆔 @Lesansedgh_ir