رابطه نفس و بدن از منظر حکمت متعالیه و نوخاسته‌گرایی/ تالیف محمدمهدی عموسلطانی فروشانی/ انتشارات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی (قم)/ چاپ اول: 1400/ 635 صفحه. این کتاب پژوهشی تطبیقی در فلسفه اسلامی صدرالمتألهین و مکتبِ علمی ـ فلسفی نوخاسته‌گرایی پیرامون مسائل حدوث، آفرینش و تکامل نفس/ذهن در جهت بررسی مسائل دینیِ مبدا و معاد است؛ نوخاسته‌گرایان و نیز ملاصدرا آفرینش را تکاملی می‌دانند. در بین نوخاسته‌گرایان، تنها طیف نوخاسته‌گرای جوهری قائل به وجود نفس است؛ نفسی که به صورت تکوینی، بقای بعد از ممات ندارد. و اکثریت یعنی نوخاسته‌گرایان ماده‌انگار و نوخاسته‌گرایان ویژگی‌ها، منکر وجود مجرد نفس و عملا منکر حیات پس از مرگ هستند. با توجه به مبانی فکری حکمت متعالیه و نوخاسته‌گرایی و با توجه به اشتراکات و افتراقات آن دو، این مطالعه به ارزیابی صحت و سقم مدعیات این دو دیدگاه نسبت به مبدأ و منشأ هستی و حیات مخصوصا نفس انسانی و نیز حیات پس از مرگ پرداخته است. 🆔 @libisca