☆ عرب جوانمرد هنگامى كه عبدالله بن عباس نابينا شد، از مدينه به شام رفت و غلامى‏ همراه او بود. روزى در اثناى راه باران گرفت. عبدالله گفت: اى غلام! ببين در اين‏نزديكى پناهگاهى هست و خيمه‏اى مى‏بينى! غلام گفت: خيمه‏اى مى‏بينم، و عبدالله را بدان سو برد. پيرزنى از خانه‏بيرون آمد و عبدالله را در گوشه‏اى جاى داد. وى بزكى در خيمه داشت.در اين اثنا شوهرش رسيد و بر عبدالله سلام كرد. شوهر به زن گفت: زود اين بز را بياور تا براى مهمان ذبح كنيم. زن گفت: اين بز سبب معاش ما است. اگر براى مهمان بكشيم،خواهيم مرد. پيرمرد جواب داد: مرگ نزد من از زندگانى ناجوانمردانه بهتر است،كه مهمان گرسنه در خانه من بماند. كارد را از زن گرفت و بز را ذبح كرد وبريان نمود و نزد عبدالله آورد. بامداد روز ديگر كه ابن عباس اراده رفتن نمود، به غلام گفت: آن زرهاى‏نقد را كه دارى، به اين پيرمرد بده! غلام گفت: اگر بهاى ده گوسفند به او بدهى، كافى است. عبدالله جواب داد: زرها را به او بده، كه هنوز از ما سخى‏تر است، زيرا ماغير از اين، اسباب و اموال ديگرى داريم، ولى او به جز آن بز كه براى ما كشت، چيز ديگرى ندارد. ╭═✨✨✨═╮ @literatures20 ╰═✨✨✨═╯