شب ها اگر کمی سرد باشد صبح این دستگاه (تیلیر) برای روشن شدن نیاز دارد کمی با آتش گرم شود آن وقت روشن میشود و حرکت آغاز میشود. آدمیزاد دقیقا شبیه همین تیلیر است. در زندگی رنج ها و حوادث او را سرد میکند نای رفتن ندارد به سکون مبتلا میشود و از حرکت می افتد. در این لحظات نیاز دارد به آتشی که او را گرم کند تا حرکتش دوباره آغاز شود. ما هر چقدر هم در درونمان آتشی شعله بکشد و از انگیزه درونی سرشار باشیم باز به آتشی از بیرون نیاز داریم. کار جمعی و تشکلی چنین نقشی را ایفا میکند. دقیقا در روزها و ساعت هایی که سرد و بی حوصله شدیم و نای ایستادن نداریم چه برسد به حرکت، سایر اعضای تشکل ما را گرم می کنند و دوباره حرکت می کنیم. شبیه کوه نوردی جمعی که اگر بین راه خسته شدیم انگیزه دادن سایر همراهان ما را به فتح قله میرساند. ✍ @m_amin_rezai