1⃣ اخلاص در عمل و دعا 2⃣ عدم مشغولیت ذهنی به آنچه می بیند - 🏘 3⃣ فراموش نکردن یاد خدا - 🕋 4⃣ طمع نداشتن به داشته های دیگران - 🚘 عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحـَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا(علیه السلام) أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ(صلی الله علیه و آله وسلم) كَانَ يَقُولُ طُوبَي لِمَنْ أَخْلَصَ لِلَّهِ الْعِبَادَةَ وَ الدُّعَاءَ وَ لَمْ يَشْغَلْ قَلْبَهُ بِمَا تَرَي عَيْنَاهُ وَ لَمْ يَنْسَ ذِكْرَ اللَّهِ بِمَا تَسْمَعُ أُذُنَاهُ وَ لَمْ يَحْزُنْ صَدْرَهُ بِمَا أُعْطِيَ غَيْرُهُ حضرت رضا(علیه السلام) فرمايد: اميرالمؤمنين(علیه السلام) مي فرمود: خوشا حال كسي كه عبادت و دعايش را براي خدا خالص كند و دلش را به آن چه چشمش مي بيند مشغول ندارد و بدان چه گوش مي شنود، ياد خدا را فراموش نكند، و براي آن چه به ديگري داده شده اندوهگين نشود. اصول کافی کتاب الایمان و الکفر باب الاخلاص @m_faghihi