مهمون‌مون خودش اهل گفت‌وگو بود و البته خوش صحبت... گاهی سؤالاتی هم از گل‌دون می‌پرسید. گل‌دون‌خانوم هم که مشغولِ نقاشی بود گاهی سرش رو میآورد بالا و یه جواب کوتاه می‌داد و باز سرگرم نقاشی...🎨 ازش پرسید: تو چرا این‌قدر کم‌حرفی گل‌دون کوچولو؟ سرش رو آورد بالا و نگاش کرد و گفت: چون کلمات پر از سوءتفاهم هستند! ما دوتا گوش داریم و یه‌دونه زبون... یعنی خدا هم گفته بیش‌تر گوش بده و کمتر حرف بزن.🔇 ترجیح می‌دم گوش بدم بیش‌تر! تو کی این‌قدر بزرگ شدی عاخه مامان‌جان؟! فرشته‌ کوچولویِ هنرمندِ من... معلوم نیست اینا رو از کی یاد گرفته؛ اما فکر کنم به مهمون‌مون چسبید!😅 چون کلی قربون صدقه‌اش رفت و ذوق کرد. ☺️       •*•*•*•*• امیرالمومنین علیه السلام: مَن کثُرَ کلامُهُ، کثُرَ خَطاؤُهُ وَمَن کثُرَ خُطاؤُهُ، قَلَّ حَیاؤُهُ وَ مَن قَلَّ حَیاؤُهُ، قَلَّ وَرَعُهُ. وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ، ماتَ قَلبُهُ و مَن ماتَ قَلبُهُ دَخَلَ النّارَ. ترجمه‌ی خودمونی‌ش میشه: کسی که زیاد حرف بزنه زیادی هم سوتی میده و اشتباه میکنه... و کسی که زیادی سوتی بده حیا براش نمی‌مونه و اون ابهت و حیایی که داره کم میشه! و هر کسی که حیاش کم شه، از تقوا دور میشه و هر کس که از تقوا دور شه، قلبش می‌میره و کسی که قلبش بمیره دیگه عشق رو تجربه نمیکنه و خب گرفتار جهنم میشه... 📝